ΕΣΤΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ: ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ
Τί κάνουμε λάθος - Η πλάνη
Τίποτα δεν αλλάζει, λέμε, και τίποτα δεν βελτιώνεται.. και αυτή η στασιμότητα, αυτή η αναμονή και η απλή επιβίωση, μας φανερώνει πως όντως κάτι κάνουμε - και συνεχίζουμε να κάνουμε – πολύ λάθος, εάν όντως αναμένουμε την αλλαγή πράττοντας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας διατάραξε..Εάν παραμένουμε στην πλάνη, δίχως να αναζητούμε την ουσία μας, πώς αναμένουμε μια ευτυχία που δεν επιδιώκουμε;Πώς περιμένουμε να αλλάξει οτιδήποτε εάν δεν αλλάζει κανείς- εάν δεν αλλάξουμε αρχικά εμείς οι ίδιοι; Εάν δεν στραφείς στις Αρετές που έμφυτα σε προσδιορίζουν σαν οντότητα, εάν δεν καλλιεργήσεις τις έμφυτες αυτές Αρετές σου, πώς θα εκφράσεις τις θετικές/δημιουργικές δυνάμεις που επιζητάς οι άλλοι να εκφράζουν και πώς θα ενισχύσεις αυτό που επιδιώκεις; Οφείλουμε να δούμε πίσω από ό,τι μας διαταράζει και να συνειδητοποιήσουμε – ίσως για πρώτη φορά – πόσο έχουμε απομακρυνθεί από την αληθινή μας Φύση..Και ίσως τότε μπορέσουμε να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και να δείξουμε στον εαυτό μας πως υπάρχει ένα ολόκληρο δάσος πίσω από το δέντρο που ακίνητοι σταθήκαμε μπροστά του, διαμαρτυρόμενοι ότι μας κρύβει το φως αλλά δίχως να κάνουμε ουδεμία κίνηση για να φύγουμε από την επιβλητική σκιά του..
Έμφυτες Αρετές (που διαμορφώνουν αξίες και αρχές)..όπως Φαντασία, Σωφροσύνη, Αλληλεγγύη, Καλοσύνη, Ισχύς, Ελευθερία, Μετάνοια, Τόλμη, Μέτρο, Υπομονή, Δικαιοσύνη, Λογική, Ενσυναίσθηση, Βούληση (Αγάπη/Έρως – ενωτική δύναμη), Φρόνηση, Σεβασμός, Φιλοτιμία, Ανδρεία, Αλήθεια, Ισότης, Αρμονία.. Όλα στοιχεία σου, όλα στοιχεία της Φυσικής Νομοτέλειας στην οποία ανήκεις..Έμφυτα «στοιχεία» σου που σε καθοδηγούν στην εκ φύσεως δυνατότητά σου για αυτογνωσία (Γνώθι Σεαυτόν - Αυτοσυνειδητοποίηση) και Αυτοπραγμάτωση..και άρα στην Ευδαιμονία (κατάσταση σταθερής ευτυχίας).
Η πλάνη, στην οποία έχουμε υποπέσει, κρύβει το λάθος λοιπόν.. Η πλάνη αυτή μας γέννησε ψεύτικα προσωπεία (ψευτοεγώ), μάσκες που δεν μας ανήκουν και τις φορέσαμε για δικές μας , τις ενσωματώσαμε και αρνούμαστε να τις αναγνωρίσουμε και να τις αποβάλλουμε λόγω ενός παρασιτικού φόβου που μας προκαλεί η άγνοια - η λήθη και η μη συνειδητοποίηση του ελέγχου που ασκούμε στον εαυτό μας όταν αναλαμβάνουμε τα ηνία εμείς. Η άμαξα του Πλάτωνα δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα την δυνατότητα του ανθρώπου να ελέγξει με τον Νου του (την Λογική/τον Ορθό Λόγο- Ηνίοχος) τα (αδάμαστα στην εποχή μας) συναισθήματα (φτερωτά άλογα), ώστε να οδηγείται ο άνθρωπος προς τον σκοπό και το νόημα της ύπαρξής του δίχως τον φόβο της καταστρεπτικής έκφρασης και συμπεριφοράς.
Τα ψευτοεγώ, έχοντας ως όπλο την πλάνη, στηρίζονται στην εκ μέρους μας έλλειψη ουσιαστικής συνείδησης, ώστε να μας ωθούν σε λανθασμένες ελλατωματικές αντιδράσεις (και άρα όχι θετικές, δημιουργικές, ωφέλιμες, συνειδητές δράσεις όπως ορίζει η Φύση μας) και όσο εμείς ενισχύουμε αυτά τα ψευτοεγώ τόσο εκφραζόμαστε με αυτόματες, ανεξέλεκτες, ασυνείδητες συμπεριφορές που καταλήγουν σε καταστρεπτικά αποτελέσματα, είτε για τον εαυτό μας, είτε για τους άλλους/την Φύση/τα ζώα...Όσο όμως παύω να ταϊζω τα ψευτοεγώ μου (που φανερώνονται με φθόνο, εγωισμό, πονηριά, ψέμα, επιθετικότητα, υποκρισία, μνησικακία, φιλαργυρία...και γεννούν πλασματικά/εικονικά/φαινομενικά «φυσιολογικά») και συνειδητά αναζητήσω την Αλήθεια, τόσο εκείνα θα εξασθενούν, μέχρι που θα διαλυθεί η βάση τους και θα καταρρεύσουν..
Φανερά ή μη φανερά, κάθε λανθασμένη αντίδραση – κάθε τί που όρισε σαν αληθινό το κάθε ψευτοεγώ και τρέφεται με αμιφιβολία, φόβο και απραξία/ το βλαβερό και το ψεύτικο που ντύθηκε με τον μανδύα της αλήθειας και του ωφέλιμου – έχει άμεσες ή έμμεσες επιπτώσεις/συνέπειες/εκφράσεις που καταγράφονται στην συνείδηση του καθενός μας και εμφανίζονται στην πορεία σαν διαταραχές που μας υποβαθμίζουν λειτουργικά.. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταλήγουμε να αυτοτιμωρούμε τον εαυτό μας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε πως για το μεγαλύτερο κομμάτι της διαταραχής μας – σε οποιοδήποτε επίπεδο- την μεγαλύτερη ευθύνη την έχει η πλάνη μας..η πλάνη που επιτρέψαμε να μας ελέγχει..και πως εάν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, τότε αποκτούμε την ενεργή δυνατότητα της επιλογής...
Ξεχάσαμε, λοιπόν, να ασκήσουμε αυτοκριτική (με σκοπό την βελτίωση) και κρίνουμε τους άλλους δίχως να καλλιεργούμε την ενσυναίσθηση και την νόηση να αντιληφθούμε πώς όλοι είμαστε ίσοι και όλοι ένα, αν και τόσο διαφορετικοί..και ως διαφορετικοί ο καθένας μας, αντί να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε το διαφορετικό- ακόμη και αν δεν το αποδεχόμαστε, απορρίψαμε αυτόματα και τον εαυτό μας, θυσιάζοντάς τον στον βωμό του «αντιγραφή και επικόλληση» της εποχής μας..αυτής της εποχής που μας αποξένωσε από την ουσία μας και πείθοντάς μας ότι είμαστε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαστε, μας διατάραξε σε κάθε επίπεδο.
Από την άλλη, ξεχνώντας την αξία μας και την ισάξια θέση μας στην Φυσική Νομοτέλεια και βυθιζόμενοι στην πλάνη, αυτοτιμωρούμε τον εαυτό μας και πολλές φορές δίχως να γνωρίζουμε καν το γιατί. Κάθε φορά που μας δείχνει σημάδια (έλλειψη αυτοπεποίθησης, φοβίες, αγχώδεις διαταραχές, κοινωνικές φοβίες, κατάθλιψη, διαταραχές διατροφής κτλ..) ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάπου έχει χαθεί η ουσία και το νόημα της ζωής και του επίγειου ταξιδιού, ότι κάπου πάμε ενάντια στην Φύση μας γιατί ξεχάσαμε ποιοι είμαστε και άρα ξεχάσαμε πώς να λειτουργούμε ισσοροπημένα..κάθε φορά και με όποιο τρόπο και αν μας το εκδηλώσει, εμείς τον αυτοτιμωρούμε γιατί αδιαφορούμε, γιατί δεν τον ακούμε, γιατί ζητάμε μαγικά μια λύση χωρίς καν να έρθουμε σε επικοινωνία μαζί του..Και όσο αρνούμαστε να δεχτούμε το «γκρέμισμα», όσο δεν κατανοούμε πως εν τέλει η επιλογή είναι δική μας, δεν θα μπορέσουμε να χτίσουμε νέες γερές (αληθινές) βάσεις.Εάν δεν εκτιμάς τον εαυτό σου, θα παραμένεις θεατής σε ένα έργο στο οποίο προορίζεσαι να είσαι συν-δημιουργός..
Πόσο χρησιμοποιείς το Μέτρο σου για να λειτουργείς με σκοπό το ωφέλιμο και το δημιουργικό; Ή πόσο δρας ενάντια στην (αγνή) Φύση σου, υπερβάλλεις ή υστερείς και φθείρεσαι υποβαθμίζοντας τον εαυτό σου; Τί είναι πραγματικά δικό σου και τί όχι; Πόσο ελέγχεις τα πάθη σου και κατά πόσο αυτοελέγχεσαι για τις απόψεις και τις θέσεις σου; Ή μήπως μετράς τον εαυτό σου από το τί έχει και όχι από το τί είναι; Το φαίνεσθαι της εξωτερικής ζωής, διαμορφωμένο από άλλους για εμάς περιέχει ακριβώς και μόνο αυτό, την «αυτογνωσία» που οι άλλοι διαμόρφωσαν για εμάς..η εστίαση στην εσωτερική ζωή με αναγνώριση και έκφραση της πραγματικής ουσίας μας στην εξωτερική ζωή είναι αυτό που θα μας οδηγήσει στην πραγματική αυτογνωσία και αυτοπραγμάτωση και άρα στην λειτουργική μας αναβάθμιση, στην ψυχική μας ισορροπία και στην εκπλήρωση της δυνατότητας μια ευδαιμονικής ζωής και όχι διαταραγμένης επιβίωσης..
Η πραγματική, λοιπόν, αλλαγή γίνεται πάντα «από μέσα προς τα έξω».. Γιατί ο άνθρωπος μετατρέπεται στον κύριο εχθρό του εαυτού του όταν επιτρέπει στις αντιδραστικές/μη ωφέλιμες/βλαβερές/μη συνειδητές δυνάμεις να αποκτήσουν τον έλεγχο..αλλά είναι και ο μόνος που μπορεί να ελέγξει αυτές τις αντιδραστικές δυνάμεις και να ενδυναμώσει την συνείδησή του, να γνωρίσει την ουσία του και να δράσει σύμφωνα με την Φύση του ώστε να ωφελεί, να φωτίζει, να ενώνει, να λογικεύει, να δυναμώνει, να γαληνεύει, να θεραπεύει,να ελευθερώνει..να ενισχύει την Δικαιοσύνη, το Μέτρο,την Εμπιστοσύνη, την Καλοσύνη, την Δημιουργικότητα..
Ποια πραγματικότητα θα ενισχύσουμε για τον εαυτό μας; Της Πλάνης ή της Αλήθειας;
Κάθε φορά που κρίνω του άλλους ανταγωνιστικά και εγωκεντρικά, κάθε φορά που αδιαφορώ για όσους δεν είναι «δικοί μου» άνθρωποι, κάθε φορά που εστιάζω στην εξωτερική ζωή (ύλη, χρήμα, εξουσία, προσωπικό συμφέρον..), και κάθε φορά που μειώνω άλλους, χρεώνω αποτυχίες μου σε άλλους ή ξεχνώ τις υποχρεώσεις μου και διεκδικώ μόνο αυτά που θεωρώ πως δικαιούμαι, κάθε φορά που αδιαφορώ για το τί εκφράζω, τί προβάλλω και τί ενισχύω..τόσο θα απομακρύνομαι από το Γνώθι Σεαυτόν και τόσο θα διαταράσσομαι, όποτε και εάν εκφραστεί και σε όποιο επίπεδο και εάν εκφραστεί..
Κάθε φορά, όμως, που θα σκέφτεσαι θετικά, θα πράττεις δημιουργικά, ωφέλιμα και αισιόδοξα, κάθε φορά που θα ερμηνεύεις μια κατάσταση με Λογική, λαμβάνοντας το μάθημα και τη γνώση που έχει να σου προσφέρει, βλέποντας το εμπόδιο για πρόκληση, κάθε φορά που συνειδητά θα δρας γνωρίζοντας πως το μέλλον το πλάθεις με τις δράσεις του παρόντος, κάθε φορά που θα εκφράζεις ευγνωμοσύνη και θα δρας με βάση τις έμφυτες Αρετές σου, κάθε φορά που θα αυτοελέγχεσαι και θα εστιάζεις στο αληθινά ουσιώδες..τόσο θα πλησιάζεις την Φύση σου και τόσο θα απαλλάσσεσαι από κάθε τί παρασιτικό που σε διατάραξε..
Οι Αρετές θα σε οδηγήσουν έξω από το σπήλαιο του Πλάτωνα και η ενθύμηση της Γνώσης θα σου δείξει το Φως.
Έχει, από έρευνες, αποδειχθεί πως την πιο ουσιώδη βοήθεια, στον οποιονδήποτε άνθρωπο που αναζητάει να απαλλαχθεί από ό,τι τον διαταράσσει και να γνωρίσει τον εαυτό του, του την προσφέρει ο ίδιος του ο εαυτός όταν του το επιτρέψει.. Και ποτέ δεν είναι αργά...
Η Φιλοσοφία των προγόνων μας συναντά την επιστήμη του σήμερα και..ταυτίζονται.
https://www.youtube.com/watch?v=bmP9ZQx9a3c
Τίμησε, λοιπόν, την Φύση σου.. και Ζήσε...
Ό,τι εκφράζεις αυτό θα θα έλκεις και αυτό θα ενισχύεις...
Βιβλιογραφία και πηγές από:
Ελληνική Εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας, www.psychophill.gr
Λιάκος, Π., Το πάθος ως φορέας παρακμής, Κυριακάτικη Δημοκρατία, 11/10/2015
Μπούσουλας, Κ., Ψυχοθεραπείες, ψυχοθεραπευτές και ασθενείς: Ο χαμένος κρίκος
Πλάτων, Ο Μύθος του Σπηλαίου, gnothi-seayton.webnode.gr/news/platonas-mythos-toy-spilaioy/
Πλάτωνος Φαίδρος, 246a-247c, μτφρ. Θεοδωρακόπουλος, Ι.Ν., 2000, www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=553&m=1
Νους, ο Ηνίοχος της Ψυχής, gnothi-seayton.webnode.gr/news/noys-o-iniochos-tis-psychis/