ΝΟΥΣ- Ο Ηνίοχος της Ψυχής

2016-09-28 13:54

Ας φανταστούμε λοιπόν, το σώμα μας-το υλικό αυτό δοχείο-ως υπολογιστή (όπως δίνει παράδειγμα και ο Δανέζης) όπου η Ψυχή ως κοσμική ενέργεια που περιλαμβάνει τις πληροφορίες του σύμπαντος(νους),εισέρχεται στο σώμα μας και του δίνει ζωή και την δυνατότητα πρόσβασης στην Αλήθεια.Μέσω της γνώσης ο άνθρωπος καλλιεργεί την πνευματικότητά του, με αποτέλεσμα να ενθυμηθεί..να αναγνωρίσει και να διαβάσει ορθά τις πληροφορίες του σύμπαντος,του Νου...

Από την άλλη,ξεπροβάλλει από το παρελθόν ο Αριστοτέλης και σου λέει πως η ψυχή (ενιαία) ανάλογα με την υλική υπόσταση στην οποία θα εισέλθει έχει και διαφορετικές δυνατότητες..δηλαδή με απλά λόγια, ανάλογα το υλικό σώμα που θα εισέλθει (φυτά - ζώα - άνθρωπος) έχει και διαφορετικό εύρος προσφοράς των ικανοτήτων της.Διότι οι πληροφορίες (πάλι πίσω στον Δανέζη)που απαιτούν τις δυνατότητες ενός πιο εξελιγμένου υπολογιστή για να διαβαστούν δεν είναι δυνατόν να διαβαστούν από μοντέλα που δεν έχουν σχεδιαστεί για τέτοιες δυνατότητες..άρα (πίσω στον Αριστοτέλη) τα φυτά και τα ζώα δεν έχουν το κατάλληλο υλικό δοχείο για την πλήρη έκφραση της ψυχής, όπως ο άνθρωπος. Διαχωρίζει, λοιπόν, ο Αριστοτέλης την ψυχή σε "θρεπτική" (φυτά ~ θρέψη, ανάπτυξη, αναπαραγωγή), "αισθητική" (ζώα ~ κίνηση, αίσθηση, φαντασία, μνήμη) και "διανοητική" (άνθρωπος ~ που έχει όλα τα παραπάνω + ΛΟΓΟΣ / ΝΟΥΣ)

ΑΡΑ:Τα φυτά δεν αισθάνονται αλλά αντιδρούν προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν, να αναπτυχθούν και να αναπαραχθούν.. Τα ζώα, έχοντας την δυνατότητα να χρησιμοποιούν περισσότερες ικανότητες της ψυχής, χάρη στο υλικό τους σώμα που είναι πιο πολύπλοκο από αυτό των φυτών, αισθάνονται και έχουν την δυνατότητα φαντασίας και μνήμης...(τί σημαίνει αυτό για εμάς που τα βασανίζουμε και τα σκοτώνουμε για ευχαρίστηση και για μια κατασκευασμένη ψεύτικη ανάγκη κατανάλωσής τους;;...)και τέλος ο άνθρωπος, προικισμένος με μια υλική υπόσταση με μεγαλύτερες δυνατότητες, έχει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τον λόγο-λογική και να αναγνωρίσει όλες τις ικανότητες της ψυχής και την Αλήθεια της ύπαρξής μας.

Καθώς η ψυχή εισέρχεται στο ανθρώπινο υλικό δοχείο, αν και έχει την δυνατότητα για την πλήρη έκφραση των δυνατοτήτων της, δεν θα τις εκδηλώσει..παρά μόνο εάν ο άνθρωπος γνωρίσει και συνειδητοποιήσει..και καταφέρει εν τέλει να γίνει ο Ηνίοχος του εαυτού του. ο Πλάτωνας λοιπόν, έρχεται να μας θυμίσει ότι υπήρξε πριν από τον Freud και πως ό,τι βάση χρησιμοποίησε για να αναπτύξει την θεωρία του ο Freud είναι δανεικό και αγύριστο από τον ίδιο... Ως Ηνίοχος, στον Πλάτωνα, παρουσιάζεται το ένα τμήμα της ψυχής ,ο λογισμός - ο Νους, ο οποίος κρατά τα ηνία δύο αλόγων. Το ένα άλογο, ο λευκός ίππος, αποτελεί το θυμοειδές-θυμικό μέρος της ψυχής που αντιπροσωπεύει τα συναισθήματα και το άλλο άλογο, ο μέλας ίππος, αντιπροσωπεύει το επιθυμητικό, που αντιπροσωπεύει τις επιθυμίες του. Ενιαία και αδιαίρετη η ένωση των τριών μερών, όπου ο Ηνίοχος (Υπερεγώ;;) έχει την ευθύνη της σωστής κατεύθυνσης των αλόγων. Το θυμοειδές(Εγώ;;) έχει σαν ρόλο την υλοποίηση των διαταγών του λογιστικού και την κυριαρχία επί του επιθυμητικού (Αυτό;;).. 
Η Αρετή του Λογιστικού είναι η φρόνησις , η Αρετή του Θυμικού είναι η ανδρεία και η Αρετή του επιθυμητικού είναι η σωφροσύνη. Για να λειτουργήσει ενιαία και αρμονικά ο άνθρωπος οφείλει να πάρει ο νους τα ηνία και έτσι να οδηγηθεί προς την Αρετή.Ξεχάσαμε την Αρετή; Ξεχάσαμε τις αξίες; Ξεχάσαμε γενικότερα...αδράνεια.. και ο Ηνίοχος κοιμάται στην άμαξα με τα άλογα να ξεσαλώνουν... 
Ο Νους λοιπόν, οφείλει να προστάζει το συναίσθημα και να με ελεύθερη βούληση να δαμάζει τις επιθυμίες που πηγάζουν λόγω της υλικής του υπόστασης...
ο Εγκέφαλος - ο ερμηνευτής της γνώσης (Πλάτωνας) - καλύπτεται σήμερα από μία ομίχλη.. μία ομίχλη που εμποδίζει την επεξεργασία της αληθινής γνώσης και της αποκάλυψη της αλήθειας..μια ομίχλη που πλάθει ψεύτικους κόσμους, ψεύτικες γνώσεις και διαταραχές.. μια ομίχλη 
που οφείλουμε να εξαλείψουμε..
Οι κοινωνίες βασίστηκαν και εν τέλει εγκλωβίστηκαν σε πλαστές υλικές "πραγματικότητες" και ο άνθρωπος ξέχασε την φύση του.. Ποια είναι η αποστολή σου εδώ; Γνωρίζεις; 
Γνώθι Σεαυτόν...