Ζεις μια φορά..δεύτερη δεν θα υπάρξει...
Η ζωή είναι μια σπίθα ανάμεσα σε δύο όμοια κενά..το σκοτάδι πριν την γέννηση και το σκοτάδι μετά τον θάνατο...”
Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε.
Όπως και να περιγράψει κανείς τη ζωή..όσες προσπάθειες και αν κάνει να την οριοθετήσει , να της προσάψει νοήματα, να την ταυτίσει με ρόλους και με υλικά δημιουργήματα και ανθρώπινα επιτεύγματα.. η ζωή εξακολουθεί να κρύβει την αλήθεια της σε μία απλή λέξη.. στη λέξη ταξίδι..
Διότι η ζωή είναι ένα μικρό ταξίδι, μία σπίθα υλικής ύπαρξης, μια φευγαλέα ενσάρκωση της συμπαντικής ενέργειας ενσωματωμένης με την δυνατότητα έκφρασης της συνειδητής σκέψης.. ένα ταξίδι φωτός.
Όπως και αν είναι πλαισιωμένο το ταξίδι αυτό του καθενός, όποιες συνθήκες ή καταστάσεις χαρακτηρίζουν τη διαδρομή του, είναι πάντα δική μας επιλογή με ποιες αξίες θα το βιώσουμε, ποια νοήματα θα του αποδώσουμε, με τί συναισθήματα θα το ντύσουμε και ως ποιοι άνθρωποι θα αποφασίσουμε εν τέλη να το ζήσουμε.
“Το πνεύμα του ανθρώπου οικοδομείται από τις επιλογές του..”
Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε.
Ποιος αποφασίζεις να είσαι; Πόσο μπορείς να ξεχωρίσεις τους ρόλους της ζωής σου από σένα τον ίδιο; Ποιες αξίες και ποιες αρχές επιτρέπεις να σε καθοδηγούν; Είναι η Αρετή, η Λογική και η ειρήνη ο οδηγός σου; Επιζητάς σαν ύψιστο αγαθό την ευδαιμονία; Ή επιτρέπεις στα αρνητικά συναισθήματα να κλέψουν την θέση του Ηνιόχου και να σε καθοδηγήσουν στο κενό;
Και ξεχνάμε την ύψιστη απελευθερωτική αλήθεια που είχε κάποτε εκφράσει ο Επίκτητος, αυτή τη τόσο δύσκολη να το συνειδητοποιήσουμε αλήθεια, ότι η μεγαλύτερη επιλογή που θα κάνουμε πότε είναι το πώς θα βιώνουμε και πως θα αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις και τη ζωή μας της ίδια. Αυτή θα είναι εν τέλη η επιλογή που θα καλλιεργήσει το πνεύμα μας και θα καθορίσει την αξία που θα προσδώσουμε στην ύπαρξή μας.
Όσο όμως επιλέγουμε να δυστυχούμε, τόσο με δυστυχία θα ποτίζουμε το είναι μας και το ανεπανάληπτο αυτό ταξίδι μας.
Φυσικά κανείς δε σκέφτεται ή λέει, θέλω να δυστυχήσω. Αλλά όσο παίρνει τα πάντα σε βαθύ προσωπικό επίπεδο, επιτρέπει καταστάσεις κ ανθρώπους που δεν μπορεί να ελέγξει να τον επηρεάζουν στο έπακρο, για όσα μπορεί να ελέγξει αποποιείται των ευθυνών και ρίχνει το βάρος σε άλλους και κλείνει τα μάτια σε όλα όσα θα έπρεπε να εκτιμά και να φροντίζει ώστε να ανθίσουν περισσότερο, τότε είτε συνειδητά είναι ασυνείδητα επιλέγει να δυστυχήσει..
Όσο ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τα παθήματα του ως καταστροφή και συμφορά και όχι ως πηγή μάθησης και γνώσης, παύει να ζει το ταξίδι του , ξεχνά ότι δεν είναι αιώνιο και βυθίζεται σε έναν εφιάλτη που ο ίδιος έπλασε.
“Μη χαλάς αυτό που έχεις ποθώντας αυτό που δεν έχεις. Να θυμάσαι ότι αυτό που τώρα έχεις, ήταν κάποτε το πρώτο μεταξύ των όσων ποθούσες να έχεις.” πρότεινε ο Επίκουρος.. Οφείλεις να αναγνωρίζεις όσα έχεις, να δημιουργείς και να δημιουργείσαι..Μα αν κάποιος επιλέγει να αφήνει ώρες, μέρες, χρόνια να κυλούν δίχως να βλέπει την ουσία, τυφλός να βαδίζει προς το χάος του ασήμαντου , επιτρέποντας στον εγκέφαλό του να τον ελέγχει δίχως να παίρνει τον δικαιωματικό έλεγχο επί αυτού, εγκλωβισμένος ψυχικά από κατασκευασμένες επιθυμίες,δίχως να δημιουργεί βάσεις για ουσιώδη όνειρα και ευδαιμονικούς στόχους.. θα πεθαίνει πριν την ώρα του υλικού του θανάτου..θα πεθαίνει πριν ζήσει..
“Ένα πράγμα που θεωρώ σαφές είναι ότι δεν πρέπει να αφήσεις τη ζωή σου να σε καθοδηγεί όπου θέλει αυτή. Διαφορετικά θα καταλήξεις στα σαράντα με το αίσθημα ότι δεν έχεις ζήσει πραγματικά. Τί έχω μάθει εγώ από αυτό; Μάλλον να ζω στο τώρα, έτσι ώστε στα πενήντα να μην μετανιώνω εάν γυρίσω και κοιτάξω το παρελθόν, τότε που ήμουν σαράντα.”
Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε.
Να ζεις στο τώρα..ούτε στο χθες,ούτε στο αύριο.. Σε αυτό το τώρα, που με τις δικές σου επιλογές, επιβεβαιώνει ή διαγράφει το χθες.. σε αυτό το τώρα που, με τις δικές σου και πάλι επιλογές, διαμορφώνει το αύριο…
“…..Αργά ή γρήγορα έπρεπε να εγκαταλείψει την ελπίδα για ένα καλύτερο παρελθόν..”
Irvin D. Yalom, Κοιτάζοντας τον Ήλιο:Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου.
Όσο βουλιάζεις στο παρελθόν βουλιάζεις το ίδιο σου το παρόν, που επί της ουσίας χαραμίζεις για χάρη καταστάσεων που δεν υφίστανται πλέον. Κάθε λεπτό που χάνεις γίνεται άμεσα παρελθόν που δεν μπορείς να ελέγξεις πια. Και αν σε ελέγχει ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τότε ποιος είναι ο διαμορφωτής του εαυτού σου και της ζωής σου;
Αν βαδίζεις σαν τυφλός δίχως να βλέπεις όλα όσα έχεις ή όλα όσα μπορείς να δημιουργήσεις και επιτρέπεις στον εγκέφαλό σου να σκοτεινιάζει το φως σου, τότε κάθε λεπτό που έρχεται, και που άμεσα από παρόν γίνεται μέλλον,το βουλιάζεις μέσα στο σκοτάδι που δημιούργησες και που ναι..δυστυχώς..συνεχίζεις να επιλέγεις…
“Εάν σας μιλούσε ο Επίκουρος αυτή τη στιγμή, θα σας παρότρυνε να απλοποιήσετε τη ζωή σας. Ακούστε πώς θα το έθετε, εάν τον είχαμε μαζί μας τώρα: ¨Παιδιά μου,οι ανάγκες σας είναι λίγες, είναι εύκολο να τις καλύψετε και μπορείτε να αντέξετε κάθε απαραίτητη ταλαιπωρία. Μην περιπλέκετε την ζωή σας με τέτοιους τεριμμένους στόχους όπως πλούτη και φήμη. Είναι εχθρός της ΑΤΑΡΑΞΙΑΣ.... Όσα περισσότερα αποκτούμε τόσο περισσότερα θέλουμε και τόσο πιο βαθιά είναι η θλίψη μας όταν δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε. Παιδιά μου, ακούστε με. Εάν επιθυμείτε την ευδαιμονία, μην σπαταλάτε τη ζωή σας για κάτι που πραγματικά δεν χρειάζεστε..¨ ”
Irvin D. Yalom, Το πρόβλημα Spinoza.
“Γεννηθήκαμε μια φορά και δε γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, κι είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία γι' αργότερα. Κι η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, κι ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες.”
Επίκουρος
Ζεις μια φορά..δεύτερη δεν θα υπάρξει..τουλάχιστον όχι με την ίδια μορφή,τον ίδιο τρόπο έκφρασης της ψυχής και του νου, μέσα από το συγκεκριμένο "δοχείο"..Μια φορά ζεις το συγκεκριμένο ταξίδι..
Μία φορά..και αυτή είναι ΤΩΡΑ..