ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Διαφώτισέ με, Μούσα*, και ενέπνευσέ με (εν+πνέω) να ενθυμηθώ..
Ίδιος φαίνεται ο άνθρωπος πως είναι, με την Φύση, το Σύμπαν, μέρος καθώς είναι και αυτός – παίρνοντας ιδιαίτερη υλική μορφή – της Συνείδησης των Όλων..Ενσωματωμένος σε ένα πιο προηγμένο δοχείο, έχει την δυνατότητα εντονότερης ,σε υψηλό επίπεδο, σύνδεσης με αυτήν την Συνείδηση των Όλων..Εν δυνάμει πάντα...
Όλα διέπονται από μια μόνιμη αλλαγή και επανάληψη σε κυκλική φορά.. Είτε μιλάμε για την Φύση, είτε για το σύμπαν, είτε για τον άνθρωπο, την ιστορία, τις κοινωνίες, τις εποχές, τις περιόδους, τη ζωή...
Ο Χειμώνας, λοιπόν, δεν κάνει την εμφάνισή του μόνο στον κύκλο της Φύσης. Χειμώνα– πάγωμα, στάση για αναγέννηση – θα μπορούσε κανείς να πει πως βιώνει και το πνεύμα του ανθρώπου..υπόκεινται σε αυτή τη στάση και η Συνείδησή του.. Ο Χειμώνας δίνει την δυνατότητα της αρχής από το μηδέν.. δίνεται πάντα η δυνατότητα εκκίνησης από την αρχή, καθώς πρεσβεύει η δυνατότητα της εκκαθάρισης από οτιδήποτε παρασιτικό. Και δεν καταστρέφει..δεν είναι πυρ που θα αφήσει πίσω του στάχτες.. είναι ύδωρ που παγώνει για να εξαλείψει ό,τι δεν χρειάζεται και να κάνει επανεκκίνηση..Η Συνείδηση επιφανειακά παγώνει και δρα από μέσα σαν φλόγα, για να λιώσει τον πάγο και να κρατήσει ό,τι συνάδει με αυτή.. Για να έρθει η Άνοιξη.
Η Άνοιξη, λοιπόν, κάνει την εμφάνισή της και η Συνείδηση κάνει προσπάθειες να εισακουστεί.. Σου προσφέρει νέους τρόπους για να αντιληφθείς, νέα αρχή με βάση αυτά που ισχύουν.. δυνατότητα να επεξεργαστείς τα δεδομένα, να έρθεις σε επαφή με την ουσία σου και να αναγεννηθείς ως αυτό που πραγματικά είσαι.. Σου προσφέρει απλόχερα.. Μα δεν αρκεί μόνο να λάβεις..Οφείλεις και να κατανοήσεις.. Θέλει αγώνα και επιμονή..προσπάθεια, τιμή και εκτίμηση..
Γιατί έρχεται το Καλοκαίρι, που σαν φωτοφόρος οδηγός σου δείχνει την αλήθεια αλλά σου εφιστά την προσοχή..Εάν εγκλωβιστείς σε αυτό, θα καείς.. Δεν είναι η Συνείδηση δική σου μόνο.. Είναι κομμάτι του Όλου και απαιτεί να μπορείς να κοιτάς τον ήλιο χωρίς να τυφλώνεσαι..Να αντιληφθείς την ενότητα και την προσωπική σου πορεία.. Το καλοκαίρι μπορεί να σε φωτίσει και να σε ζεστάνει..να σε οδηγήσει ένα βήμα παραπέρα.. μπορεί και να σε κάψει όμως.. Εάν η επαφή με την Συνείδησή σου δεν είναι δυνατή, δεν είναι ειλικρινής και στόχος για την εκπλήρωση των πάντων..τότε θα έρθει το Φθινόπωρο για να σε οδηγήσει στην αρχή..
Γιατί το Φθινόπωρο, όπως και η ίδια η λέξη το λέει, φθίνει.. Φθίνει ό,τι και όσο εσύ του επιτρέψεις..Οδηγεί την φωνή της Συνείδησης σε μια σταδιακή φθορά..Γιατί είχες έρθει σε επαφή αλλά δεν καλλιέργησες ό,τι όφειλες να καλλιεργήσεις..είδες το Φως, ζεστάθηκες και τρόμαξες πως θα καείς.. και αφού τρόμαξες, τότε προκαθόρισες αυτό που σε φόβιζε και ορίστηκες από αυτό.. Τί θα προλάβεις να κρατήσεις όταν ο κύκλος θα αρχίσει από την αρχή;
Ό,τι κατάφερες αποκόμισες και ξεκινάς και πάλι..Πάλι πέφτεις σε χειμερία νάρκη...
Χειμώνας, Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο..Χειμώνας.........
Πώς βγαίνεις από τον συνεχόμενο κύκλο αλλαγής και επανάληψης; Και πότε; Ποιος είναι ο σκοπός εν τέλει; Η Φύση πότε και πού περιγράφεται άψογη και ανεπηρέαστη από καιρικά φαινόμενα και εποχές;..εκεί θα βρεις και τον δικό σου προορισμό.. Και σίγουρα το ταξίδι είναι εξίσου σημαντικό..δίχως αυτό ο προορισμός χάνει την αξία του..
Μήπως, λοιπόν, εν τέλει, ο σκοπός και προορισμός είναι τα «Ηλύσια Πεδία» της Συνείδησης; Εκεί όπου η Φύση δεν χρειάζεται επανεκκινήσεις , και η Συνείδηση βρίσκεται στην καθαρότερη μορφή της..Δεν εννοώ φυσικά στην μεταθάνατο ζωή, αλλά μεταφέρω τα Ηλύσια πεδία μέσα μας.. και τί εκπληκτικό να έχουμε την δυνατότητα να τα αγγίξουμε και ίσως και να τα εδραιώσουμε εν ζωή..!
Προσωποποίηση της όλης εναλλαγής, όχι μόνο στην Φύση,αλλά και στην αντίληψη, στην πνευματικότητα, στην Συνείδηση του Ανθρώπου, θα μπορούσε να είναι η Περσεφόνη.. Κόρη της Γης (Δήμητρας) και του Σύμπαντος/του Θείου/του Νου/ της Συνείδησης (Δια)..όπου δίχως να μπορεί να αποφύγει, λόγω της φύσης της τον θάνατο (Άδης και η αρπαγή της), δεν υποκύπτει αλλά επιστρέφει στην ζωή ως έμψυχη οντότητα, σε έναν αέναο κύκλο επαναλήψεων και αλλαγών, αιώνια στην ουσία της.. Αναζητώντας και εκείνη ίσως τα «Ηλύσια Πεδία» της ύπαρξής της...
Το αν θα ακολουθήσει ο Άνθρωπος το δικό του «κύκλο» κατανοώντας την αξία της διαδρομής και αναζητώντας τα «Ηλύσια πεδία», την συνεχιζόμενη, όσο το δυνατόν, σύνδεσή του με την Συνείδηση του, δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον εκτός από τον ίδιο..Εάν όμως δεν μπει στην διαδικασία κατανόησης της σπουδαιότητας του ατομικού του «κύκλου», απλά θα ακολουθεί ασυνείδητα και άρα τυφλά, τον ομαδικό «κύκλο» που διαμορφώνει η ανθρώπινη κοινωνία και η εποχή/ιστορική περίοδος στην οποία ζει... Οφείλει, ο Άνθρωπος, να αυτο-εξελίσσεται και εν συνεχεία να εξελίσσει, γνωρίζοντας και προσφέροντας Αλήθεια..Αλλιώς παραμένει απλά υποχείριο των συνθηκών και των συγκυριών..
Για να καταφέρουμε το «Ζην κατά Φύσιν» των Στωικών, οφείλουμε να εστιάσουμε μέσα μας, να δρούμε κατά Συνείδηση και ύστερα να μεταδώσουμε ό,τι ενθυμηθήκαμε....Η κοινωνία διαμορφώνει τον άνθρωπο γιατί ξεχάσαμε πως την κοινωνία την αποτελούμε εμείς και άρα εμείς έχουμε την δύναμη να την διαμορφώσουμε.. Για να επιτεχθεί όμως οποιαδήποτε αλλαγή, οφείλουμε να ξέρουμε ποιοι είμαστε... Εάν δεν ξέρεις εσύ ποιος είσαι, θα αποφασίσουν άλλοι για σένα...
Και τότε πώς θα γίνεις Όλβιος..δηλαδή ευδαίμων..δηλαδή πλούσιος (με την πραγματική του έννοια)..δηλαδή ολοκληρωμένος..δηλαδή η ουσία σου...δηλαδή εσύ...;
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*Μούσες ετυμολογία: μάω ή μύομαι ή μώσις (επιθυμώ – επί του θυμού, όπου θυμός επί Ομήρου σήμαινε η ψυχή του ζωντανού). Ήταν εκείνες που ενέπνεαν και εμπνέουν (εν+πνοή).. Οι 9 κόρες της Μνημοσύνης (Μνήμης) και του Διός (Νόησης) που, υπό την επίβλεψη του Απόλλωνα (Φως και Αλήθεια), είχε η καθεμία την δική της αποστολή.
Η Καλλιόπη, η πρώτη των Μουσών, την οποία επικαλείται ο Όμηρος, ήταν η πνοή της επικής ποίησης και των καλών τεχνών, προστάτιδα των ηρωικών ποιημάτων και της ρητορικής.Η μητέρα του Ορφέα...
Η Ευτέρπη, άμεσα συνδεδεμένη με την μουσική, τα όργανα, τα μαθήματα και αργότερα με την λυρική ποίηση..
Η Κλειώ, προστάτισσα της Ιστορίας..καθώς εκείνη υπήρξε αρχικός δημιουργός της..
Η Ερατώ, δημιουργός και προστάτισσα των ερωτικών ποιημάτων.. «Ερατώ Ψάλτριαν»..
Η Μελπομένη, προστάτισσα – καθώς εκείνη την επινόησε – της Τραγωδίας..συνδεδεμένη με την ρητορική και την μουσική μελωδία...
Η Πολύμνια, μούσα της Ιερής Ποίησης και των Θεϊκών ύμνων προστάτισσα..Μούσα της μιμικής και του διαλογισμού..Στοχαστική Μούσα που κατέχονταν από βαθιά σκέψη και ανάμνηση..
Η Τερψιχόρη, επινόησε το χορό, την άρπα και την παιδεία.. Μούσα της λυρικής ποίησης..Λάτρευε να χορεύει..
Η Θάλεια, προστάτισσα και μούσα της κωμωδίας , καθώς εκείνη την δημιούργησε..Μούσα και της βουκολικής ποίησης..Η γεωμετρία, η αρχιτεκτονική και η γεωργία αποδίδονται αρχικά σε αυτήν..Προστάτιδα επίσης και των Συμποσίων..
Η Ουρανία, πρόσφερε την αστρονομία και την αστρολογία και έγινε προστάτισσά τους...
Ορφικός Ύμνος Μουσών:
«Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς ἐριγδούποιο ѳύγατρες,
Μοῦσαι Πιερίδες, μεγαλώνυμοι, ἀγλαόφημοι,
ѳνητοῖς, οἷς κε παρῆτε, ποѳεινόταται, πολύμορφοι,
πάσης παιδείης ἀρετὴν γεννῶσαι ἄμεμπτον,
ѳρέπτειραι ѱυχῆς, διανοίας ὀρѳοδότειραι,
καὶ νόου εὐδυνάτοιο καѳηγήτειραι ἄνασσαι,
αἳ τελετὰς ѳνητοῖς ἀνεδείξατε μυστιπολεύτους,
Κλειώ τ' Εὐτέρπη τε Ѳάλειά τε Μελπομένη τε
Τερѱιχόρη τ' Ἐρατώ τε Πολύμνιά τ' Οὐρανίη τε
Καλλιόπηι σὺν μητρὶ καὶ εὐδυνάτηι ѳεᾶι Ἁγνῆι.
ἀλλὰ μόλοιτε, ѳεαί, μύσταις, πολυποίκιλοι, ἁγναί,
εὔκλειαν ζῆλόν τ' ἐρατὸν πολύυμνον ἄγουσαι.»
Μεταφρ.
«Σεις οι θυγατέρες της Μνημοσύνης και του βροντερού Διός ω ένδοξες Πιερίδες Μούσες
με την λαμπρή φήμη σεις σε όσους ανθρώπους παρευρεθείτε είστε περιπόθητες,
πολύμορφες, επειδή γεννάτε την άμεμπτο αρετή πάσης παιδείας εσείς τρέφετε την
ψυχήν και δίδετε την ορθή κατεύθυνση στην διανόηση και είστε οι οδηγοί βασίλισσες
του δυνατού νου σεις που δείξατε στους ανθρώπους τις τελετές, οι οποίες
εορτάζονται με μυστήρια, σεις η Κλειώ, η Ευτέρπη, η Θάλεια, η Μελπομένη, η Τερψιχόρη,
η Ερατώ, η Πολυμνία, η Ουρανία και η μητέρα μου Καλλιόπη, πού είστε αγνές θεές πολύ
ισχυρές. Αλλά είθε ώ θεοί να προσέλθετε στους μύστες σεις πού είστε πολυποίκιλες και αγνές
και να φέρετε σε αυτούς δόξα και ζήλο αξιέραστο και πολυύμνητο»
(Τα Ορφικά - Ιωάννου Δ. Πασσά).
Πόσο διαφορετική ήταν η κοσμοθέασή μας .....
Πόσο πλησιάζαμε την ουσία μας μέσα σε μια τέτοια κοσμοθέαση;..και πόσο τώρα;...
Για πόσο θα αποφεύγουμε τα «Ηλύσια Πεδία» στα οποία μας καθοδηγεί η Συνείδησή μας;
Και γιατί;
Πηγή έμπνευσης:
Ελληνική εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας, https://www.psychophil.gr/