ΛΟΓΙΚΗ
Η Λογική, δεν είναι τυχαία για τον Αριστοτέλη το βασικότερο χαρακτηριστικό του ανθρώπου...
Η Λογική είναι μια λέξη και έννοια που συχνά χρησιμοποιείται για να αποδείξουμε το ορθό του λόγου μας ή των πράξεών μας.. Κατά πόσο όμως χρησιμοποιείται ο Λόγος/Λογική, αυτή η έμφυτη Αρετή που υφίσταται για να μπορέσει να οδηγήσει τον άνθρωπο στην Αλήθεια, και κατά πόσο χρησιμοποιείται η «Λογική» των ψευτοεγώ (τον προσωπείων/μασκών που έχουμε προσδώσει ή έχουν προσδώσει άλλοι στον εαυτό μας); Στα αρχικά του στάδια ο άνθρωπος είναι ευάλωτος σε πληροφορίες που δεν δύναται να κρίνει λογικά (καθώς στα στάδια της βρεφικής και νηπιακής ηλικίας ο εγκέφαλός του – το μέσον το οποίο η έμφυτη Αρετή της Λογικής χρησιμοποιεί προκειμένου να εκφραστεί - δεν είναι αναπτυγμένος όσο απαιτείται). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν υφίσταται η Λογική μέσα μας. Είναι κομμάτι μας δωσμένο από την Φυσική Νομοτέλεια και θα υφίσταται πάντα ανεξάρτητα εάν θα το χρησιμοποιήσουμε.
Οι πληροφορίες αυτές που δέχεται ο άνθρωπος, σαν ον κοινωνικό και ευπροσάρμοστο σε τέτοιες ηλικίες, λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να διαμορφώνουν πεποιθήσεις που στην ουσία δεν ανήκουν στον ίδιο τον άνθρωπο αλλά στα ερεθίσματα που έχει δεχτεί. Αντιπροσωπεύουν, λοιπόν, ψευτοεγώ του, και ενώ θεωρεί πως ίσως σκέφτεται και δρα λογικά, επί της ουσίας έχει αδρανοποιήσει την Λογική του διότι αποδέχεται το λογικό των άλλων(που μπορεί να μην περιέχει καν Λογική) δίχως να κρίνει, να αναζητά και να μπαίνει στην λογική διαδικασία επεξεργασίας των δεδομένων και την συνειδητή σκέψη και δράση.
Δεν είμαστε αμερόληπτοι, λοιπόν, γιατί δεν μπαίνουμε στην διαδιακασία πραγματικής επεξεργασίας και Λογικής, αλλά αφήνουμε εδραιωμένες αντιλήψεις από άλλους να μας επηρεάζουν και να μας υποκινούν συναισθηματικά..Το συναίσθημα και ο Λόγος όμως οφείλουν να βρίσκονται σε ισσοροπία για να μπορούν να λειτουργήσουν σε αποτελεσματικό επίπεδο, για την αναζήτηση της Αλήθειας. Η λογική δεν αναιρεί την ενσυναίσθηση για παράδειγμα.. αντιθέτως! Γιατί η Λογική ως Αρετή δεν είναι η «ψυχρή λογική» όπως μας την έχουν χαρακτηρίσει για να μας αποτρέψουν να την εκτιμήσουμε και να την χρησιμοποιούμε. Η Λογική είναι ένα με όλες τις άλλες Αρετές, και όλες μας δείχνουν τον ορθό δρόμο προς την Αλήθεια των πάντων..
Όταν όμως ο χρόνος γίνεται εχθρός και πολέμιος, όταν η υπερβολή σε κάθε επίπεδο έχει πάρει τα ηνία, όταν οι άνθρωποι δέχονται άπειρες πληροφορίες και όχι τον τρόπο να μπορούν να τις διαχειριστούν, καθώς ταυτόχρονα δέχονται πιέσεις σε όλες τις πτυχές της ζωής τους..τότε, σε έναν μηχανιστικό και γρήγορο βίο δεν υπάρχει χρόνος και υπομονή να σκεφτείς.. δεν προλαβαίνεις ή είσαι πολύ κουρασμένος.. Και ίσως κάπως έτσι χάσαμε την επαφή με τον εαυτό μας και το αληθινό μέσα στους αιώνες..
Βρες χρόνο..και αν δεν βρεις, δημιούργησε χρόνο.. Σταμάτα να «τρέχεις»..πάρε 2 ανάσες και σκέψου.. Μόνο έτσι θα προχωρήσεις και θα διακόψεις τον επαναλαμβανόμενο κύκλο του ανούσιου..
Ο άνθρωπος , λοιπόν, έχει ξεχάσει να Συλλογίζεται.. ή, θα μπορούσαμε να πούμε πως, έχει ξεχάσει πώς να Συλλογίζεται. Ο συλλογισμός, ο οποίος είναι μια νοητική πράξη, απαιτεί λογική αλληλουχία κρίσεων οι οποίες καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα..και υπάρχουν διάφοροι τύποι συλλογισμών, λογικοί και μη λογικοί.. Λογικοί τύποι συλλογισμού είναι ο Επαγωγικός (από το μερικό στο γενικό), ο Παραγωγικός (από το γενικό στο μερικό), ο Αναγωγικός (εκ του ομοίου/κατά το ανάλογον)..ενώ μη λογικοί τύποι συλλογισμού είναι ο συναισθηματικός (συλλογισμός με βάση το συναίσθημα),ο παιδικός (εγωκεντρικός) και ο παθολογικός (υπερβολικός συναισθηματικός και εγωκεντρικός συλλογισμός που ενισχύει τη παθολογία που βασίζεται στην παρερμηνεία και οδηγεί στο παραλήρημα). Ο συλλογισμός, πέρα από το συμπέρασμα που προκύπτει μέσω αυτού, έχει ως σκοπό να αποδείξει την ορθότητά των συμπερασμάτων του.. Το συμπέρασμα όμως δεν θα οδηγήσει στην Αλήθεια εάν δεν υφίσταται λογική αξία στα επιμέρους τμήματα της σκέψης μας που θα ακολουθήσουν διαδοχικά προκειμένου να μας οδηγήσουν στο εν λόγω συμπέρασμα.
Η Νοημοσύνη μας δεν διαμορφώνεται μόνο από την Λογική ως διεργασία σκέψης.. Η έμφυτη αυτή αρετή της Λογικής δεν περιορίζεται στην "επιφανειακή" λογική, στην λογική των περιστάσεων. Περιλαβάνει και το τμήμα εκείνο της λογικής που πηγάζει από τον ενδότερο εαυτό μας..την Λογική της ουσίας μας.. Την αντικειμενική Λογική, που ο καθένας θα ανακαλύψει μέσα του καθώς προσπεράσει και υπερνικήσει την υποκειμενική λογική του.. Διότι ναι μεν με την Λογική παρουσιάζονται δυνατότητες που ο άνθρωπος καλείται να καλλιεργήσει, παράλληλα όμως καλούμαστε να ενεργοποιήσουμε και να έρθουμε σε επαφή με την Συνείδησή μας προκειμένου να λειτουργούμε με σύνεση/ όντως με Λογική, με βάση το Ορθό.
Ενώ, λοιπόν, η Λογική μου δίνει την δυνατότητα να φανταστώ και να παράγω ιδέες, την δυνατότητα μάθησης/γνώσης, μνήμης, επεξεργασίας και αφομοίωσης, καθώς και την δυνατότητα αριθμητικής, αφαιρετικής και συνθετικής σκέψης, η Λογική ως Αρετή - η Λογική της ουσίας μας - με οδηγεί στην συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων μου και των αδυναμιών μου, στην συνειδητοποίση κάθε τι «παρασιτικού» στην ύπαρξή μου και με οδηγεί στην προσπάθεια απαλλαγής από αυτό.. Μου παρέχει επίσης το Γνώθι Σεαυτόν και την δυνατότητα να το διατειρώ, μου παρέχει προσαρμοστικότητα, μη εγωκεντρικές τάσεις, δυνατότητα ελέγχου των συναισθημάτων μου, αίσθημα δημιουργικότητας και ενθουσιασμού, καθώς και σαφής διάκριση ανάμεσα στο φαινομενικό και στο πραγματικό όφελος και κέρδος.
Η Αρετή της Λογικής είναι επίσης εκείνη η οποία μας παρουσιάζει την πραγματικότητα. Γιατί η αντίληψη είναι μια ερμηνευτική διαδικασία, σύμφωνα με την ψυχολογίας της Gestalt, και εάν οι πληροφορείες που λαμβάνει κανείς είναι λανθασμένες, ελλιπείς ή μη ανταπροκρινόμενες στην αλήθεια, τότε οδηγείται να δρα μέσω της "υποκειμενικής" του λογικής και να προβαίνει σε λάθος συμπεράσματα, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Ή μπορεί η κάθε είδους προκατάληψή του να μην του επιτρέπει να συνειδητοποιήσει το ορθό – το πραγματικά Λογικό και να τον κρατά υποχείριο λανθασμένης «επιφανειακής» λογικής. Όποια περίπτωση και εάν υφίσταται, η ευθύνη βαραίνει εμάς τους ίδους διότι η δυνατότητα να αναζητήσει κανείς την αλήθεια, σε μια εποχή «ελεύθερης» πληροφόρισης δεν είναι και τόσο δύσκολο.. και εάν ψάξει κανείς, αποκήσει σχετικές για το οτιδήποτε γνώσεις και αντί να μπερδευτεί, να απογοητευτεί και να αντιδράσει ασυνείδητα, έμπαινε στην διαδικασία κρίσης και λογικού συλλογισμού..θα είχε δει το Λογικό και θα είχε αναγνωρίσει την παρά-λογία του αντιθέτου του.Τότε θα μπορούσε να υποστηρίζει πως όντως αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα...
Ο άνθρωπος καλείται να ασκήσει έλεγχο επί του εαυτού του, να απαλλαγεί από τα ψυχικά πάθη του και από τις παράλογες αντιδράσεις του. Όταν δίνει στον εαυτό του την δυνατότητα να επεξεργαστεί τα δεδομένα του εξωτερικού κόσμου και να αντιμετωπίσει με συνειδητή Λογική τα γενόμενα και την αναζήτηση της Αλήθειας, αρχίζει και αποκτά γνώσεις.. οι οποίες με την σειρά τους θα τον οδηγήσουν να στραφεί στον εσωτερικό του κόσμο και συνειδητά να επιδιώξει να γνωρίσει τον εαυτό του, αρχίζοντας έτσι να διαλογίζεται (να λειτουργεί διαλογικά). Στη συνέχεια και προχωρώντας πέρα από αυτό το στάδιο, εάν «κατακτήσει» το προηγούμενο, ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να αναλογίζεται (να λειτουργεί δηλαδή αναλογικά).. που σημαίνει, με απλά λόγια, η δυνατότητα να βιώνει Συνειδητά αυτό που η Λογική του υποδεικνύει..
Με την Λογική μελετώ, σκέφτομαι, βεβαιώνομαι, επιτυγχάνω σύνθεση σκοπών στο ορατό πλαίσιο.. Με την Διαλογική, χρησιμοποιώ την Λογική για να αναζητήσω την αλήθεια μέσα μου.. Με την Αναλογική, βιώνω, ανάγομαι στην Ιδέα, αναζητώ τον λόγο των πραγμάτων και οδηγούμε στα αίτια.. Διότι η Γνώση – η Κρίση - η βαθύτερη ή όχι κατανόηση - η Συνειδητοποίηση ,είναι στάδια πνευματικής ανέληξης που διαφέρουν. Δεν φτάνει να γνωρίζεις.. κρίνεις και καταλήγεις, ανάλογα με το επίπεδο συνείδησης που έχει καταφέρει ο κάθε ένας να πλησιάσει, και αποκτάς εμπειρίες.. Και ανάλογα με την επαφή με την Συνείδησή μας διαμορφώνουμε κάθε φορά αυτόν τον μόνιμο χώρο εμπειριών είτε με βάση την Αλήθεια είτε όχι..Και καλούμαστε, θεωρώ, σε κάθε προσθήκη που κάνουμε να κρίνουμε ξανά τις εμπειρίες μας εάν επιθυμούμε όντως να έρθουμε σε επαφή με την Συνείδησή μας και την Αλήθεια. Και η κρίση μας κάθε φορά οφείλει να έχει Λογική για να συνάδει με την ουσία μας και όχι με τα ψευτοεγώ.
Εκεί ,καθώς έρχεται σε επαφή κανείς με τηνΑντικειμενική Λογική, εκείνη της πραγματικότητας, η οποία εκπέμπει μόνο θετική ενέργεια – φως και σου επιβεβαιώνει έμφυτα πως υφίσταται ως έχει, κατακτά εν τελει μια κατάσταση υπερσυνείδησης (πλήρη κατανόηση του ποιος είναι) και μόνο τότε πραγματικά δρα και δεν αντιδρά απλώς.
Εάν ο Άνθρωπος μπορέσει να σταθεροποιηθεί σε κάποιο στάδιο (δίχως αυτό να σημαίνει ότι μόνιμα παραμένει σταθερός σε αυτό), έχει την δυνατότητα να περάσει σε ανώτερο επίπεδο.. Με συνεχή ενδοσκόπιση και αυτο-καλλιέργεια των έμφυτων Αρετών όπως η Λογική , με απώτερο σκοπό την θετική αλλαγή σε κάθε επίπεδο, πλησιάζει την Αλήθεια..Και όταν θα έχει επιτύχει να έρθει σε απόλυτη επαφή με αυτό που πραγματικά είναι, τότε αγγίζει το στάδιο του υπερλογίζεσθαι (να λειτουργεί υπερλογικά), το στάδιο του λεγόμενου Ορθού Λόγου. Τότε έχει πετύχει την ταύτιση με τον αληθινό εαυτό του, μέσω της αληθινής (αντικειμενικής) γνώσης του εαυτού του (αυτογνωσία), αλλά και την ταύτιση με την Αλήθεια της Φυσικής Νομοτέλειας, της οποία είναι μέρος..
Πόσο Λογικά συλλογίζεσαι εν τέλει; Αναρωτήσου..
Πόσο δρας συνειδητοποιημένα και πόσο απλά αντιδράς;
Κάνε έναν ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό σου..
Και στο ταξίδι αυτό της επιστροφής σου στην Ιθάκη..πάψε να ακούς τις Σειρήνες...
Από Κανένας γίνε Οδυσσέας..
....και πάψε πια να χάνεις την ουσία....
Βιβλιογραφία και Πηγές από:
Ελληνική εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας, https://www.psychophill.gr