ΙΣΧΥΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Υπάρχουν έμφυτες Αρετές; Και αν ναι, τότε γιατί ο άνθρωπος τις αγνοεί και ξεχνά την χρυσή τομή του μέτρου και της μεσότητας (μέτρο και μεσότητα με βάση τον εαυτό του); Οι Αρετές - εκπρόσωποι της αληθινής Φύσης του Ανθρώπου - κρυμμένες καλά εκεί που ο άνθρωπος θα μπορούσε να ανακαλύψει την αλήθεια – μέσα του – αναμένουν ακριβώς αυτό.. τον Άνθρωπο να διερευνήσει τον εαυτό του, να ανακαλύψει, ή καλύτερα να ενθυμηθεί την ουσία του, και να τις βρει εκεί μαζί με την αλήθεια να αγκαλιάζουν την ευδαιμονία που με βούληση δική μας – βούληση ναι μεν, όχι ελεύθερη δε – απομακρύναμε, ως αποτέλεσμα της ίδιας της απομάκρυνσης από τον εαυτό μας, και τώρα την αναζητούμε μέσα στη λήθη, στις ψεύτικες επιλογές, στην ψεύτικη ελευθερία, στα διάφορα ψεύτικα προσωπεία μας..που τί ψυχικό δράμα.. τα αφομιώσαμε ως δικά μας.
Ο άνθρωπος έχει την τάση να εθίζεται.. «έθος»/ «έξη» είναι η συνήθεια που προέρχεται από την επανάληψη (σύμφωνα με τον Αριστοτέλη)..ο Άνθρωπος ατελής από την αρχή της γέννησής του, είναι επιρρεπής στο να εθιστεί σε μία ή περισσότερες από τις αμέτρητες επιλογές που μας εμφανίζονται – στο πλάσιο της εικονικής ελευθερίας επιλογών - όπου συνήθως (καθώς ό,τι προβάλλεται είναι επιφανειακό και δεν αφορά υποστάσεις του ανθρώπου όπως η ψυχή, το πνεύμα.. ο νους..) εθίζεται σε υλικές καταστάσεις, δίχως βάθος και δίχως ωφέλιμη ουσία... Τί λυπητερό να μην βλέπει πια ο άνθρωπος ότι το έθος του είναι πλαστό και πως από όλες αυτές τις επιλογές καμία δεν είναι αυτή που θα τον οδηγήσει στην ουσία του, στην Ευδαιμονία και στην Ελευθερία...
Όπως ο άνθρωπος συνηθίζει και εθίζεται σε κάθε λογής α- νοησία, έτσι μπορεί να καλλιεργήσει τον εαυτό του και να συνηθίσει να φέρεται με αρετή, να εθιστεί στην Αρετή.. Τί φανταστική σκέψη!! Και όμως η φαντασία είναι προπομπός της δημιουργίας και τί πιο λογικό, ανθρώπινο και δημιουργικό από το να εθιστείς στην Αρετή, ελευθερώνοντας την ουσία σου... γιατί εάν από την λέξη έθος προέρχεται η λέξη ηθική..τότε για ποια ηθική μιλάμε στο σημερινό παραλλήρημα του ψεύδους και της εκμετάλλευσης συνειδήσεων;
Ζούμε στην εποχή της ψευδαίσθησης της ελεύθερης βούλησης.. στην εποχή της ψευδαίσθησης της ελευθερίας.. στην εποχή της ψευδαίσθηση της δύναμης.. στην εποχή της ψευδαίσθησης γενικότερα.
Όλοι είμαστε εν δυνάμει ελεύθερα όντα.. εν δυνάμει, ακούς; Όχι..Ελεύθεροι δεν είμαστε.. Και ειλικρινά, σε νοητικό και συνειδησιακό επίπεδο, έχουμε αιώνες να γευτούμε έστω μια στάλα Ελευθερία...Και όχι δεν φταίνε οι πόλεμοι, κάθε λογής.. δεν μιλάω για αυτήν την Ελευθερία..και αυτή εικονική είναι.. Σκέψου.. Σε κατακτούν με ποικίλους τρόπους.. σε πολεμούν μόνιμα.. και όταν δεν βλέπεις ορατό ζυγό λες “είμαι Ελεύθερος”.. όχι, φίλε μου, (ίσως) ελευθέρωσες τη Γη σου, (ίσως) ελευθέρωσες το υλικό σου σώμα.. Τον εαυτό σου δεν τον ελευθέρωσες..Πώς θα ελευθερωθείς εάν δεν σε γνωρίσεις; Εάν δεν συνειδητοποιήσεις ποιος είσαι, ποια είναι η αλήθεια, ποιο το νόημα και ποιος ο ρόλος σου στο ταξίδι της ζωής.. για ποια Ελευθερία μιλάς;
Λες πως είσαι δυνατός.. δυνατός πού; Πώς έχεις στο νου σου την Ισχύ; Η μάλλον.. πώς σου είπαν να την σκέφτεσαι; Είσαι δυνατός στο υλικό επίπεδο; Στο ψυχικό; Προς τί τότε οι τόσες ασθένειες και οι τόσες διαταραχές; Είσαι δυνατός στο νοητικό επίπεδο; Είσαι; Δεν είσαι.. δεν είμαστε.. γιατί το νου, το πνεύμα, την θεική σπίθα μέσα μας την κλείσαμε σε ένα κουτί κάνοντας μια τρύπα και επιτρέπωντας μόνο μια στάλα οξυγόνο να περνάει..έτσι..για να μην πεθάνουμε οριστικά μέσα μας.. γιατί εκεί βαθιά στα έγκατα της συνείδησής μας γνωρίζουμε.. γνωρίζουμε πως δεν είμαστε πλασμένοι για αυτόν τον τρόπο ζωής.. Εάν δεν σκίσεις το κουτί τώρα, πότε; Εάν εσύ δεν κατανοήσεις, ποιος; Είσαι εσύ και εσύ και ΕΣΥ.. που μπορείς να κάνεις το εγώ εμείς..που μπορείς να φέρεις την αλλαγή σε κάθε επίπεδο..
Τί να κάνεις ρωτάς..Αλλάζεις ό,τι δεν είναι δικό σου.. βρίσκεις τον χαμένο σου εαυτό.. και ταρακουνάς τον κόσμο ολόκληρο στα θεμέλιά του.. Σωστά Σωκράτη;
Όσο ο Άνθρωπος ζει και δρα συνειδητά τόσο πλησιάζει την Ισχύ στην πνευματική της υπόσταση η οποία θα του δώσει την δύναμη να γνωρίζει την Αλήθεια και να ζήσει σύμφωνα με εκείνην. Δεν σημαίνει δύναμη - ισχύς στον πυρήνα της - απλά το να αντέχω τις κακουχίες και να σιωπώ... Σαν υποταγή μοιάζει και όχι δύναμη..Πάντα όμως είναι στην βούληση του Ανθρώπου τί θα επιλέξει, σε ποια υπόσταση θα εστιάζει την δύναμή του και πώς θα επιλέξει να ζήσει τη ζωή του.
Θες λοιπόν να είσαι Ελεύθερος; Ή απλά έχεις αφεθεί στην φιλοσοφική έννοια της Ελευθερίας, στην πλαστή της παρουσίαση και εγκλωβισμένος καθώς νιώθεις μέσα στις αμέτρητες ψεύτικες πληροφορίες και επιλογές ,απογοητεύεσαι.. ξεχνώντας πως την γοητεία στην ζωή μας εμείς θα την αναζητήσουμε.. Δεν γεννιέται κανείς Ελεύθερος.. Ελεύθερος γίνεσαι..και κοπιάζεις – κυρίως εσωτερικά – για να την αγγίξεις την Ελευθερία.. Θέλει να παλέψεις με εκείνα τα θηρία που δεν έχουν πρόσωπο..που δεν εμφανίζονται μπροστά σου.. αλλά υπονομεύουν, σαν εσωτερική φωνή βαλμένη από την συνήθεια αιώνων, από τον εθισμό στη λήθη. Για να ελευθερωθείς οφείλεις να «παλέψεις» με τους ψεύτικους εαυτούς σου μέχρι να ελευθερώσεις τον αληθινό εαυτό σου.. Οφείλεις να ξεχάσεις ποιος σου είπαν ότι είσαι και να επιτρέψεις στο όργανό αυτό που λέγεται εγκέφαλος να διεισδύσει στην αλήθεια.. εσύ το συγκρατείς...κανείς άλλος.. Διότι δεν θα κατακτήσεις ποτέ την Ευδαιμονία εάν δεν αποκτήσεις την Ελευθερία σου.. Και δεν θα αποκτήσεις ποτέ την Ελευθερία σου εάν δεν συνειδητοποιήσεις την έννοια της καλοσύνης και της αγνότητας..
Διότι ο άνθρωπος ξέχασε την φύση του και είναι τόση η λήθη του που πολλές φορές καταλήγει να χλευάζει αυτό που στην ουσία κρύβει μέσα του ως κομμάτι της φύσης του..την καλοσύνη, την αγνότητα στις διάφορες εκφράσεις του, την αυθεντικότητα της έμφυτης ανάγκης να προσφέρει και να μεταδώσει οτιδήποτε περικλείεται στην σφαίρα του καλού.
Καλός έγινε ξαφνικά ο αφελής, αυτός που δεν ξέρει να προστατέψει τον εαυτό του, που προσφέρει από την ψυχή του και είτε απορρίπτεται ή γίνεται υποκείμενο εκμετάλλευσης. Με όποιον τρόπο όμως – άθελα πολλές φορές και ασυνείδητα – και αν προσπαθήσει ο βουτηγμένος στην λήθη άνθρωπος να αντισταθεί και να πολεμήσει την φύση του, η φύση του θα είναι πάντα εκεί , μέσα του, να τον καλεί, ωσότου ο Άνθρωπος αντιληφθεί και συνειδητοποιήσει..
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και εκείνοι οι άνθρωποι που απομακρύνοντας την αληθινή τους ουσία και προβάλλοντας το ανάλογο ψεύτικο, διαμορφωμένο από άλλους, εαυτό τους, χρησιμοποιούν την έννοια της καλοσύνης ώστε να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοπούς ή να καλλιεργήσουν ένα ρόλο ζωής που κάπου πιστεύουν (δίχως φυσικά να γνωρίζουν) πως θα τους οφελήσει..
Η καλοσύνη όμως, είναι αυθόρμητη.. είναι έκφραση δημιουργικών δυνάμεων. Δεν υπολογίζεται, δεν περιέχει την έννοια του δούναι και λαβείν και «αδιαφορεί» για το αίσθημα δικαίου.. Και όσο πιο συνειδητά ζεις τόσο αντιλαμβάνεσαι την δύναμη της καλοσύνης και δρας σύμφωνα με εκείνη. Δεν προσφέρεις καλό για να πάρεις καλό.. δεν περιμένεις αντάλλαγμα.. εκτός από εκείνο το όμορφο αίσθημα εσωτερικά.. εκείνο που σου «λέει» ότι έχεις κάνει αυτό που η φύση σου σε καλεί να κάνεις..
Όταν ο άνθρωπος δρα με καλοσύνη δεν δρα με εγωισμό, δίνει δύναμη στην συγχώρεση (=συν+χωρέω..) και δρα με σκοπό να βοηθήσει, να ανακουφίσει, να παρηγορήσει, να σταθεί ειλικρινά δίπλα στον συνάνθρωπό του. Η ψυχή του προστάζει καλοσύνη και ο άνθρωπος που προσπαθεί να οδηγηθεί στην αυτοπραγμάτωσή του μέσω του Γνώθι Σεαυτόν δεν μπορεί παρά να κατανοήσει και να επιδιώξει να ζει με βάση αξίες και αρχές που ανορθώνουν το καλό στην αιώνια μάχη του καλού και του κακού...Άλλωστε πώς αλλιώς θα βρεθεί κοντά στον πραγματικό του εαυτό;
Καλλιέργησε, λοιπόν, την Ισχύ σου..Καλλιέργησε τον εαυτό σου.. Διεύρυνε τον εγκέφαλό σου και την σκέψη σου.. Ψάξε, σκέψου, μάθε.. συνειδητοποίησε.. Αναζήτησε με σθένος την Ελευθερία σου..Οφείλεις να αναρωτηθείς για τα ΠΑΝΤΑ εάν θέλεις ειλικρινά να αγγίξεις την Ευδαιμονία..Οφείλεις να πάψεις να σκέφτεσαι και να δρας μηχανικά και προκαθορισμένα.. Είμαστε δημιουργοί.. γιατί φερόμαστε σαν πειθήνια, ανόητα πλάσματα;
Οι Αρετές, λοιπόν, είναι μέσα μας, καθώς είμαστε κομμάτι του Όλου, και είναι επιλογή μας πόσο θα καλλιεργήσουμε την συνειδητότητά μας, και πώς θα επιλέξουμε να διαμορφώσουμε τη ζωή μας, προκειμένου να ενισχύσουμε αυτές τις Αρετές, ώστε να πλησιάσουμε την φύση μας και να πλησιάσουμε το νόημα και την Ευδαιμονία.. ή, από την άλλη, είναι και πάλι επιλογή μας να τις εξασθενήσουμε, να απομακρυνθούμε από τον αληθινό εαυτό μας και να γίνουμε δούλοι στα ίδια μας τα προσωπεία...Θα χρησιμοποιήσεις πραγματικά ελεύθερη βούληση για να επιλέξεις;
Ποιος είσαι; Άσε τις ταμπελίτσες.. δεν είμαστε αντικείμενα προς πώληση...
Ποιος είσαι.. ειλικρινά; Θυμάσαι;
Φιλοσοφικό Δοκίμιιο