ΕΣΥ ΤΙ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ;
Ο Πικάσο είχε πει.. «Ό,τι μπορείς να φανταστείς είναι πραγματικό»..και πόσο δίκιο είχε τελικά;
Η Φαντασία για τους προγόνους Φιλοσόφους μας, σε γενικότερο πλαίσιο, αποτελούσε την δύναμη με την οποία κάποια έννοια γινόταν φανερή στο νου, μια δημιουργική ικανότητα της ψυχής. Άλλοι έλεγαν πως γεννάται από την επιρροή των εξωτερικών παραγόντων, άλλοι από εσωτερικά γενόμενα και άλλοι θεωρούσαν πως το φανταστικό μπορούσε να προέλθει και από το εξωτερικό περιβάλλον και από τον ανθρώπινο ψυχισμό. Εάν σκεφτούμε όμως..πως η γνώση και η αλήθεια κρύβεται μέσα μας, η ίδια γνώση και αλήθεια που ορίζει και το σύμπαν, τότε η φαντασία έχει ανεξάντλητους πόρους (εσωτερικούς και εξωτερικούς) για να δράσει...
Ο,τι μπορείς να φανταστείς όμως, όντως είναι πραγματικό.. κάθε φορά που χρησιμοποιούμε την φαντασία, ανάλογα και με τον βαθμό συνειδητότητάς μας, «επισκεφτόμαστε» το ιδεατό επίπεδο.. και εκεί η δημιουργική φαντασία ταυτίζεται με την νόηση.. με τη νοητική εκείνη αναπαράσταση όπου όλες οι πληροφορίες και οι γνώσεις προσπαθούν να οργανωθούν και να δημιουργήσουν ένα υλικό αποτέλεσμα από μια νοητική διεργασία.. να γεννήσουν σκέψη και από την σκέψη να οδηγηθούν στην πράξη.. Χωρίς φαντασία, άλλωστε, πώς θα υπάρξει δημιουργική σκέψη και πώς θα υπάρξει δημιουργικό αποτέλεσμα, σε οποιοδήποτε επίπεδο;
Αντικειμενική Αρετή λοιπόν, η φαντασία, που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και τον προκαλεί να δημιουργήσει και να δημιουργηθεί.. Διότι η Φαντασία βλέπει, σχεδιάζει και στοχεύει με γνώμωνα την Αλήθεια, την οποία γνωρίζει ο πραγματικός μας εαυτός, η ουσία μας.
Αντίθετα λοιπόν, από την υποκειμενική φαντασίωση που χαρακτηρίζεται ως ψευτοεγωική ιδιότητα και αντιπροσωπεύεται από το αντίστοιχο κάθε φορά ψευτοεγώ μας, η φαντασία, ακριβώς επειδή δρα με γνώμωνα τον πραγματικό μας εαυτό «γεννά» το ωφέλημο και το δημιουργικό και σέβεται την προσωπικότητα και την ελευθερία έκφρασης του άλλου..(έτσι άλλωστε την ξεχωρίζουμε και από την φαντασίωση).
Όταν φαντασιώνομαι ανυπολόγιστα και εγωιστικά π.χ. πολλά χρήματα και εξουσία (= έξω από την ουσία).. απλά ακολουθώ τις ψεύτικες επιταγές μιας κατασκευασμένης φαινομενικής πραγματικότητας, θυσιάζοντας την αρετή της φαντασίας, και αναγκάζοντάς την να καταρεύσει από την νοητικό βάθρο της και να υπακούσει στο ψευτοεγώ που επικρατεί και μας χαρακτηρίζει στον συγκεκριμένο χωροχρόνο. Εάν φαντασιώνομαι (χωρίς να υπάρχει κάποιο ώφελος πέρα από την ψευτοεγωική μου παρόρμηση) ότι δεν μου αρκεί που πετάω και θέλω να αγγίξω τον Ήλιο, που η λογική μου μου αποδεικνύει ότι δεν είναι εφικτό σε αυτήν την υλική υπόσταση..γίνομαι Ίκαρος ...
Εάν όμως Φαντάζομαι πως ο άνθρωπος μπορεί να πετάξει και σκοπός μου είναι η πραγματοποίηση της φαντασίας μου για ένα ωφέλιμο αποτέλεσμα... γίνομαι Δαίδαλος.. ή κατασκευάζω το πρώτο αεροπλάνο..
Τότε η Φαντασία μου έγινε πραγματικότητα γιατί πάντα ήταν πραγματικότητα..και περίμενε εμένα να συλλάβω την αλήθεια της..τότε λειτουργώ, όσο δύναμαι, με αρμονία με τον αληθινό εαυτό μου...
Στα πλαίσια της επιστήμης ανακαλύφθηκε ένας νοητικός χώρος εργασίας στον οποίο παρατηρήθηκε να δρα η Φαντασία. Διαπιστωθηκε - το λογικό - πως για να ενεργοποιήσουμε την Φαντασία μας χρειάζεται η συνεργασία πολλών περιοχών - ένα διευρημένο νευρωνικό δίκτυο - καθώς και ότι η επικοινωνία των περιοχών αλλάζει ανάλογα με το είδος της νοητικής αναπαράστασης. Φαίνονται σαν κύριες περιοχές δράσης οι περιοχές του προμετωπιαίου και βρεγματικού λοβού, αλλά επί της ουσίας συνεργάζονται δίκτυα νευρών σε όλο τον εγκέφαλο.
Η τάση του ανθρώπου να έχει πάντα (ή καλύτερα να νομίζει πως έχει πάντα) τον έλεγχο, δεν του επιτρέπει να .. φανταστεί (!) για να αναγνωρίσει,πόση είναι η δύναμή του και τί «θαύματα» μπορεί να προσφέρει η φαντασία του. Όταν μια έννοια τόσο μεγάλη, μια αρετή έμφυτη, μια σύνδεση με το μέσα μας και με το όλον..προσπαθούμε να την χωρέσουμε σε ένα τόσο δα μικρό εγκεφαλάκο, θεωρώ πως κάπου έχουμε χάσει το μεγαλείο της αλήθειας μας. Δεν επιτρέπουμε στην φαντασία μας να βουτύξει μέσα στην Αλήθεια και να μας την αποκαλύψει.. όπως δεν επιτρεπόταν να φανταστεί κανείς στον Μεσαίωνα τί εστί αυτό που ονομάζανε «μαγεία»..μέχρι που ήρθε η κβαντική φυσική να μας αποδείξει..αλλά ακόμη δεν ακούμε.. Ίσως γιατί η προσπάθεια ρίζωσης της φαντασίωσης έναντι της φαντασίας ευδοκίμησε..και ίσως είναι ώρα να την ξεριζώσουμε.
Ο εγκέφαλος θεωρώ έχει την πιο περίπλοκη, πολύπλολη και άκρως σημαντική εργασία.. δεν παύει όμως να είναι ένα όργανο..ένα όργανο του υλικού μας σώματος, που ακόμη εξερευνάται και που έχουμε ξεχάσει πως είναι πλήρως χειριζόμενο από εμάς.. ή από άλλους εάν εμείς το εγκαταλείψουμε.
Για του λόγου το αληθές, το παρακάτω βίντεο αποδεικνύει πως πολλοί που με σθένος υποστήριζαν ότι ο εγκέφαλος άρχει διαπιστώνουν πόσο λάθος έκαναν.. ανακαλύπτωντας ότι ο εγκέφαλος έχει την δυνατότητα να αναπτύσσεται συνεχώς και να ενεργοποιεί νέα τμήματά του..ή να ατροφεί...και αυτό είναι απόλυτα εξαρτώμενο..μάντεψε..από εμάς!! Από το πώς συμπεριφερόμαστε, από τί επιλογές κάνουμε και το πώς αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα.. αυτήν την πραγματικότητα που εμείς πλάσαμε για τον εγκέφαλό μας.. τον τόσο ξεχωριστό για τον καθένα μας...
www.youtube.com/watch?v=LNHBMFCzznE
Άρα σύμφωνα με την δική μου θεώρηση, ναι ο εγκέφαλος παίζει τον ρόλο του αλλά η Φαντασία δεν είναι δημιούργημά του..Είναι απαραίτητο εκτελεστικό όργανο μιας προϋπάρχουσας Αρετής.
"Κλέισε τα μάτια σου και Φαντάσου την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου..
Αυτός είσαι. Τώρα άσε να φύγει όποιο κομμάτι σου δεν το πιστεύει..." (C.Assaad)
ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ – ΕΝΘΥΜΗΣΟΥ - ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥ
ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ
Βιβλιογραφία:
Δημιουργική Φαντασία, από την Ελληνική εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας
Η φαντασία είναι μια «συλλογική» δουλειά, σε ό,τι αφορά τους νευρώνες του εγκεφάλου μας, Αλίνα Φαφούτη, από το ΒΗΜΑScience, 5/1/2014