Εγκέφαλος και Συνείδηση
Εγκέφαλος: Εν + κεφαλή = Το όργανο του σώματος, το οποίο βρίσκεται εντός του κρανίου, δέχεται και επεξεργάζεται τα σήματα των αισθητήριων οργάνων (και ελέγχει μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος τη λειτουργία των υπόλοιπων οργάνων)..
Συνείδηση: Συν + Είδησις.. όπου η Είδησις προέρχεται από το ρήμα οίδα (=γνωρίζω) ....άρα, από ετυμολογικής άποψης, θα μπορούσαμε να πούμε πως η Συνείδηση αποτελεί την πρόσβαση στην συνολική Γνώση (με ό,τι σημαίνει γνώση και με ό,τι εκείνη περικλείει) – την Γνώση που όλοι μαζί μοιραζόμαστε.. Την Γνώση/ πληροφορίες που βρίσκονται και μέσα μας και περιμένουν να τις ανακαλύψουμε/να ενθυμηθούμε..Η αυτοεπίγνωση που εν τέλει μας ενώνει όλους.. καθώς όλοι είμαστε Ένα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ετυμολογικά, λοιπόν, πλησιάζοντας τις λέξεις (καθώς η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα) διαπιστώνει κανείς πως ο εγκέφαλος, το τόσο σημαντικό αυτό όργανο του υλικού σώματος, δεν παύει – όσο σημαντικό και εάν είναι – να αποτελεί απλά ένα όργανο.. πρόσκαιρο και φθαρτό, που υπόκεινται στον γήινο χρόνο και στις επιπτώσεις του..Φυσικά, η δυνατότητα των λειτουργιών του, αποτελεί απόδειξη του πόσο εξελεγμένο είναι το σώμα μας σε σχέση με τα σώματα άλλων πλασμάτων, αλλά ακόμη και εάν είναι τέλεια «δημιουργημένο» - τόσο που ακόμη και την σκιά μας να την αναγνωρίζει ως προέκταση του σώματός μας (και εκείνο ξέρει καλύτερα από εμάς το γιατί) - δεν παύει να είναι για τον καθέναν μας , προσωρινό δώρο..όπως άλλωστε και η ίδια η υλική μας υπόσταση, η ίδια μας η ζωή...
Το ζήτημα είναι πως αυτό το γνωρίζουμε.. γνωρίζουμε ότι το σώμα μας είναι φθαρτό, γνωρίζουμε πως η διαδρομή μας έχει ένα τέλος.. αλλά δεν το συνειδητοποιούμε.. και όπως είχε πει και ο Επίκουρος « Ετοιμάζονται κάποιοι σε όλο τους το βίο , για τον βίο, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι κατά την γέννησή μας στον καθένα από εμάς χύθηκε ένα θανάσιμο φάρμακο».. και πως «..ο δε βίος περνάει και ο θάνατος βρίσκει τον καθένα μας απασχολημένο»..συνήθως με ανούσια ζητήματα στα πλαίσια μιας πλάνης...
Άλλο, λοιπόν, η γνώση και άλλο η συνειδητοποίηση αυτής της γνώσης.. Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του ο Μ. Δανέζης «..Ο ανθρώπινος βιοϋπολογιστής, όπως κάθε υπολογιστικό σύστημα είναι άχρηστο αν απλά γεμίζεις με πληροφορίες (γνώσεις) τον σκληρό του δίσκο. Για να είναι χρήσιμος πρέπει να εισάγεις και το κατάλληλο λογισμικό καλής διαχείρισης των πληροφοριών. Το λογισμικό αυτό ονομάζεται «συνείδηση» η οποία μπορεί μεν να διδαχθεί, αλλά η διδαχή αυτή δεν προσφέρεται από την οργανωμένη κοινωνική δομή.
Όσον αφορά την εξέλιξη του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή. Το πρώτο βήμα ενός νέου πολιτισμού είναι να καταλάβουμε ότι η λεγόμενη «πραγματικότητα» αποτελεί κάτι σαν μια εικόνα ενός παιχνιδιού σε μια οθόνη υπολογιστή. Σε ένα δεύτερο βήμα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε οι χειριστές αυτού του υπολογιστή και μπορούμε να χειριστούμε το παιχνίδι πολύ καλύτερα και τέλος σε ένα τρίτο βήμα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αποτελούμε τους προγραμματιστές με αποτέλεσμα να μπορούμε να αλλάξουμε το ίδιο το παιχνίδι».
Η άγνοια ή ημιμάθειά μας μας οδηγεί σε λανθασμένες αντιλήψεις περί ζωής, ακόμη και σε λανθασμένη κοσμοθεώρηση, με αποτέλεσμα να εγκλωβιζόμαστε στην πλάνη (ακόμη δέσμιοι στην σπηλιά του Πλάτωνα) και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να διαταράζεται, ρίχνοντας την ευθύνη αλλού και αγκαλιάζοντας την παραίτηση..ξεχνώντας πως η ενεργοποίηση των εσωτερικών μας δυνάμεων είναι καθαρά δική μας επιλογή..
Η επιστήμη στην προσπάθειά της να ξεφύγει από την φιλοσοφία – όπως εκείνη ορίστηκε στην πορεία των αιώνων, χάνοντας την αρχική ιδιότητα και ισχύ της - ξέχασε πως η μήτρα της ανήκε ακριβώς εκεί και πως για να ανακαλύψεις την Αλήθεια του εαυτού σου και του κόσμου, οφείλεις να είσαι φίλος της σοφίας.. Όποια διαδρομή και εάν ακολούθησε η επιστήμη όμως, δεν μπόρεσε να αποκοπεί από την μήτρα της και επιστρέφει στην φιλοσοφία, αποδεικνύοντας – με σύγχρονες πειραματικές πρακτικές – το σπήλαιο του Πλάτωνα και την έμφυτη ανάγκη του Ανθρώπου να βγει στο Φως..
Είμαστε Σύμπαν..και δεν διαφέρουμε τόσο από εκείνο..Είμαστε κομμάτι του Σύμπαντος σε καμπυλότητα...και προικισμένοι με δυνάμεις από εκείνο (εσωτερικές δυνάμεις «μας») καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις δυνάμεις..με σοφία.
Το σώμα μας, από κάθε άποψη, είναι φθαρτό.. Η αθανασία, με την έννοια της αιώνιας ύπαρξής μας ως έχουμε, δεν έγκειται στην υλική φύση του σώματός μας.. Αιώνιοι, σε γήινο επίπεδο, μόνο μέσω των απογόνων μας είμαστε...και μόνο μέσω της καλλιέργειας και μετάδοσης της πραγματικής μας Φύσης, εκείνης που γνωρίζει την ενότητα και την Αλληλεγγύη έμφυτα, από την πρώτη της ενσάρκωση και ανάσα σε αυτήν την Γαία και σε αυτό το ταξίδι της ζωής...
Από την άλλη η Συνείδηση, δεν μπορεί με βεβαιότητα να εντοπιστεί και να περιγραφθεί.. Πώς άλλωστε, όταν σε κάθε προσπάθεια να την «τοποθετήσουν» κάπου συγκεκριμένα – ή σε συγκεκριμένα σημεία / συγκεκριμένο δίκτυα εντός του εγκεφάλου – αποτυγχάνουν, γιατί εκείνη μπορεί να χρειάζεται το σώμα μας (τον εγκέφαλο) για να εκφραστεί (όπως η πληροφορία χρειάζεται τον υπολογιστή για να εκφραστεί) αλλά είναι κάτι παραπάνω και ανεξάρτητη από αυτό, που συνεχίζει να υφίσταται ακόμη και εάν δυσλειτουργεί ο εγκέφαλος..
Αλλά ακόμη και εάν η δυσλειτουργία του εγκεφάλου είναι τόση που η Συνείδηση αδυνατεί να εκφραστεί, κανείς δεν έχει επί της ουσίας αποδείξει ότι αυτό οφείλεται γιατί ο εγκέφαλος προκαλεί την συνείδηση..το «δοχείο» μας απλά διαταράχτηκε και υστερεί..Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται (θεωρητικά,αλλά και με παρατήρηση) όταν συναντάμε ανθρώπους που λειτουργούν οργανικά «φυσιολογικά» (όπως έχει οριστεί το φυσιολογικό) και όμως διατειρούν ανενεργή σε μεγάλο βαθμό την συνείδησή τους, παρά την εκ φύσεως δυνατότητά τους για την έκφρασή της...
Όσο και εάν τις προσάψουμε περιγραφές (για να διακρίνουμε πιθανόν τα επίπεδά της), όπως συνείδηση καθημερινών λειτουργιών, ηθική συνείδηση, συνείδηση-επίγνωση, συνείδηση- αυτεπίγνωση, είναι εκείνη (στην εννιαία πραγματική της διάσταση) που κρύβει την σπουδαιότητα της Φύσης μας, την αλήθεια της ύπαρξής μας, που εκφράζει την διαφορετικότητα αλλά και την ίση αξία με την οποία προικιζόμαστε από την δική μας μήτρα – το Σύμπαν..Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες γνώριζαν πως είναι «φυτά του ουρανού» και πως «οι ρίζες τους είναι στον ουρανό».. Τίποτα δεν είναι τυχαίο..Και η Συνείδηση είναι αιώνια - άφθαρτη, εννιαία, άχρονη, και εκπορευόμενη από το Όλον..Το ότι το «δοχείο» μας χάνεται, δεν σημαίνει πως χάνεται και η Συνείδηση..όπως η πληροφορία που μεταδίδεται μέσω τηλεόρασης δεν θα χαθεί εάν εγώ κλείσω την τηλεόραση...
Άλλωστε όπως πρέσβευε και ο Επίκουρος, ο θάνατος δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί, καθώς όταν εμείς υπάρχουμε εκείνος δεν υπάρχει και όταν εκείνος θα έρθει εμείς δεν θα τον αισθανθούμε.. Δείχνοντας την ήδη γνώση – που στην πορεία χάθηκε – της γήινης διάστασεις των αισθήσεων και την ανυπαρξία αυτών μετά θανάτου, με αποτέλεσμα το πέρασμά μας σε μια άλλη καμπυλότητα που προφανώς δεν έγκειται στην καμπυλότητα που προκαλεί ύλη και άρα αισθήσεις..Άλλωστε στην Φύση και στο Σύμπαν πουθενά δεν υπάρχει θάνατος, με τον ορισμό της ολοκληρωτικής και μόνιμη καταστροφής.. Τα πάντα υπόκεινται σε γέννηση, φθορά και γέννηση ξανά..Όλα μεταμορφώνονται...!
Το σώμα μας, μέσω τις ενέργειάς του, έχει δεχτεί και δέχεται τις πληροφορίες από το γίγνεσθαι.. Τις μεταφράζει σε επίπεδο αντιληπτό για το ανθρώπινο ον και περιμένει από εκείνον να τις εκφράσει και να τις ενισχύσει..Η σύνδεση όλων και των πάντων είναι πραγματικότητα που αδυνατούμε να ενθυμηθούμε, όπως αδυνατούμε να αγγαλιάσουμε την διαφορετιότητά μας που μας αλληλοσυμπληρώνει με τους υπόλοιπους.. Αποσιωπούμε τις δυνάμεις που μας έχουν δωθεί..και ενώ εκείνες περιμένουν να ανακαλυφθούν και να χρησιμοποιηθούν για το οφέλιμο και το ορθό της Φυσικής Νομοτέλειας..εμείς ξεχνάμε την ουσία και εστιάζουμε στο προσωρινό, στο φθαρτό και το «θεοποιούμε».. ενώ το πραγματικό Θείο το αποφεύγουμε ως ξένο, άγνωστο και φοβικό..Με αποτέλεσμα να αποφεύγουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, ως ξένο, άγνωστο και φοβικό.. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωή μας...
ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ...διότι η γνώση είναι ανάμνηση...
Και όσο ενθυμάσαι..ενδυναμώνεις!
Ο Έλον Μασκ (μηχανικός, εφευρέτης, επενδυτής) είπε χαρακτηριστικά: «Όταν ήμουν μικρός φοβόμουν τρομερά το σκοτάδι. Όμως κατάλαβα ότι το σκοτάδι είναι απλώς η αποσία φωτονίων στο ορατό μήκος κύματος. Τότε σκέφτηκα πως είναι πραγματικά ανόητο να να φοβάσαι την έλλειψη φωτονίων.. Δεν φοβήθηκα το σκοτάδι ποτέ ξανά..»
Άλλωστε, όπως μας πληροφορεί σε διαλέξεις του, ο Μ. Δανέζης, στο Σύμπαν υπάρχει παντού Φώς... το ότι εμείς βλέπουμε αυτό που βλέπουμε δεν σημαίνει πως αυτό που βλέπουμε αντιπροσωπεύει την Αλήθεια.. Και όσο γνωρίζεις τόσο παύεις να φοβάσαι.. και όσο παύεις να φοβάσαι, δεν ενοχλήσε που δεν γνωρίζεις, αλλά ξέρεις πως όσο γνωρίζεις πως δεν γνωρίζεις και όσο ψάχνεις για να ανακαλύψεις, τόσο θα ξεμακραίνεις από όλα όσα τώρα φαίνονται αξεπέραστα δύσκολα, ακριβώς γιατί θα φαντάζουν ανούσια μπροστά στην ουσία...και τόσο θα πλησιάζεις την Φύση σου, με όλες τις ευγερτικές ιδιότητες που αυτό θα σου προσφέρει.
Τα ζώα, όσο και εάν δεν επιθυμούμε να το συνειδητοποιήσουμε (γιατί η συνειδητοποίηση αυτού αλλάζει ριζικά «ανθρώπινες υποσυνείδητες συνήθειες» καταστροφικές ,αρχικά στα ίδια τα ζώα και εν συνεχεία στον ίδιο τον άνθρωπο, το περιβάλλον και σε όλο τον υλικό του κόσμο, ενεργοποιώντας τις τύψεις συνειδήσεως), έχουν ψυχή, αισθήματα και ενός βαθμού συνείδησης – γεγονός που το επιβεβειώνουν και οι νευροεπιστήμες..Φυσικά δεν αγγίζουν το επίπεδο της δικής μας εν δυνάμει συνείδησης, ακριβώς γιατί το «δοχείο» του (το σώμα τους, ο «βιουπολογιστής» τους) δεν παρέχει αυτή την δυνατότητα.. Και σε εμάς που μας την παρέχει; Τί κάνουμε;
Ο εγκέφαλος- το «μαγικό» αυτό τμήμα του υλικού σώματος- παρέχει την δυνατότητα βίωσης μιας αισθητικής/αισθηματικής «πραγματικότητας»..Είναι ένα εν δυνάμει μέσον για την εν δυνάμει έκφραση του κεντρικού Νου, για την έκφραση της Συνείδησης, η οποία μας ενώνει με τον Όλον.. Και ναι, ο εγκέφαλος, μπορεί να είναι το κύριο μέσον με το οποίο μας παρέχεται η δυνατότητα να βιώσουμε αυτόν τον γήινο βίο..αλλά είναι πολύ μικρός για να χωρέσει το μεγαλείο της Συνείδησης..
Όταν, λοιπόν αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε, να γνωρίζουμε και να συνειδητοποιούμε τις δυνατότητες, τις ικανότητες μας και την υποχρέωσή μας ως είδος, όσο αναζητούμε και πλησιάζουμε την αληθινή μας Φύση, σταδιακά «απεγκλωβίζουμε» τον εγκέφαλό μας από τις αυτόματες (πολλές φορές μη ωφέλιμες) συνήθειες (σαν να κάνουμε καθαρισμό και αναβάθμιση σε έναν υπολογιστή), «αναβαθμίζομαστε» σταδιακά συνειδησιακά, αφομοιώνοντας και εκφράζοντας συμπεριφορές με βάση τις έμφυτες Αρετές μας, παίρνοντας τον έλεγχο του εαυτού μας.. Τότε το υποσυνείδητο χάνει την αίγλη του, την αυτοματοποιημένη δύναμή του και γίνεται ένας χώρος προσιτός για επεξεργασία..και ενδυναμώνοντας την Συνείδηση, το υποσυνείδητο καθαρίζει και εκείνο και διαμορφώνεται – και πέρα από την ψυχολογική σκοπιά – με βάση τις νέες «συνήθειες»...διότι το υποσυνείδητο δεν είναι μόνο εκείνο το σκοτεινό ανεξέλεκτο μέρος μέσα μας, όπως πολλοί το έχουν στη σκέψη τους.. Είναι και εκείνο βοηθός του Συνειδητού , χώρος αποθήκευσης πληροφοριών.. Οι πληροφορίες όμως ρέουν.. Τα πάντα ρει...
Εάν θεωρήσουμε την μνήμη χρονοκάψουλα και εμάς χρονοταξιδιώτες (Παπανίκας, Χρ.)...το κάθε ταξίδι μπορεί να μας διδάξει ή να μας καταστρέψει.. Πάλι επιλογή μας...Να θυμόμαστε όμως ότι η μνήμη ανασκευάζεται και είναι δύσκολο να είμαστε αντικειμενικοί για τον εαυτό μας όταν αναπλάθουμε το παρελθόν στο μυαλό μας..Ακόμη και για τα μελλοντικά μας σχέδια και τις μελλοντικές μας δράσεις/αντιδράσεις δεν μπορούμε να είμαστε ποτέ σίγουροι.. Αυτό που μπορεί να επιβεβαιωθεί και επιστημονικά είναι ότι για να αλλάξουμε συνήθειες και συμπεριφορές που μας φθείρουν και αντί να λύνουν προβλήματα, τα δημιουργούν ή τα ενισχύουν, οφείλουμε να «ξεγελάσουμε» τον εγκέφαλο..να τον εκπλήξουμε με το διαφορετικό, με το θετικό (ακόμη και εάν εκείνος αρχικά αντιστέκεται – συνήθως πιέζοντάς μας να σκεφτόμαστε περισσότερο την διαδικασία παρά το οφέλιμο αποτέλεσμα, προκαλώντας αίσθημα φόβου για το διαφορετικό, φόβου απώλειας – ενοχλητικό «ξεβόλεμμα» από το παλιό και το συνηθισμένο) και να του «μάθουμε» από την αρχή ποιοι είμαστε.. ξεχνώντας ποιοι μας είπαν ότι είμαστε...
Όπως υποστήριζαν και οι Στωικοί, η Ευδαιμονία – συνυφασμένη με την Αρετή – μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω τις καλλιέργειας και έκφρασης της Λογικής μας Φύσης.. Εάν χρειαζόμαστε πιο επιστημονικό λόγο.. η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη, όσο καλλιεργούμε και εκφράζουμε τις έμφυτες Αρετές, την πραγματική Λογική Φύση μας, θα αυξάνονται προσφέροντας την αίσθηση της θέλησης και της ευδαιμονίας..Άλλωστε το σώμα μας έχει εξαρχής δυνατότητες από μόνο του, τις οποίες μπορούμε να προκαλέσουμε είτε μέσω της χορήγησης ουσιών/φαρμάκων που προκαλούν την ενεργοποίηση αυτών των δυνατοτήτων, είτε ασυνείδητα ή συνειδητά από ΜΟΝΟΙ μας.. Δεν είναι τυχαίο που ο έρωτας ενεργοποιεί στον εγκέφαλο τα ίδια συστήματα που ενεργοποιούνται όταν πάρει κανείς ναρκωτικές ουσίες..Με την διαφορά ότι με τον έρωτα – εάν επιτρέψεις χώρο στο ωφέλιμο και όχι μόνο στο ευχάριστο – αναγεννιέσαι ενώ με τις ουσίες καταστρέφεσαι.. Πάντα έχεις επιλογές...
Όπως έχεις, συνεχώς, την επιλογή της επανάληψης (της δίχως συνειδητής κρίσης συνήθεια) ή την επιλογή της ελευθερίας (=παρά το ελεύθειν όπου εράνα, να πηγαίνεις προς τα εκεί που επιθυμείς σφοδρά, που αγαπάς..), όπου συνειδητά ξεσυνηθίζεις λανθασμένες λειτουργίες, σκέψεις, αντιλήψεις, στάσεις και δράσεις και.. συνηθίζεις στο ορθό, ωφέλιμο, δημιουργικό και εν τέλει ευδαιμονικό. Ποιο το νόημα, εφόσον χρόνος επί της ουσίας δεν υπάρχει, να κολλάς στο παρελθόν και στο τί θα γινόταν εάν τα πράγματα ήταν διαφορετικά.. Δεν αλλάζει αυτό που αποκαλούμε παρελθόν, παρά μόνο μέσα από την αλλαγή του παρόντος που θα φέρει νέο μέλλον και όχι επανάληψη του ίδιο κυκλικού αδιεξόδου..Όλα αποτελούν μαθήματα..εάν είσαι καλός μαθητής θα προαχθείς, εάν όχι θα επαναλάβεις το μάθημα μέχρι να δράσεις με τον ορθό/οφέλιμο τρόπο, δυνατότητα που σου πρόσφερε απλόχερα η Φύση σου..
Ο εγκέφαλος έχει την δυνατότητα να αντιδρά σε μια σκέψη σαν να την βιώνει..χωρίς να την βιώνει, φανερώνοντας την αδυναμία του μέσα στην υπερδυνατότητά του..Ο εγκέφαλος, μας κάνει να βλέπουμε και μας κάνει και να φανταζόμαστε.. και δεν ξεχωρίζει πολλές φορές το ένα από το άλλο.. πραγματικό από φαντασία.. Αλλά ο Νους δεν βλέπει όπως βλέπει ο εγκέφαλος, ο Νους δεν νιώθει όπως νιώθει ο εγκέφαλος, Ο Νους γνωρίζει...Ή ίσως, όπως το είχε εκφράσει ο μαθηματικός και φιλόσοφος Gottfried Wilhelm Leibniz (το 1700), «ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και η Ψυχή συνειδητοποιεί».. Ακόμη και εάν βρεθούν αποδεδειγμένα οι συνδέσεις και οι περιοχές που ενεργοποιούνται κατά την συνείδηση, αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την ύπαρξη της Συνείδησης ανεξάρτητα από το σώμα – απόδειξη αυτού οι τελευταίες ανακαλύψεις της φυσικής που έρχονται να επιβεβαιώσουν του Λόγου το αληθές...
Όσο εκφράζουμε τον Λόγο (Νου) που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κεντρικού Λόγου (Νου), τόσο θα εκφράζουμε τον εαυτό μας.. και άλλο Νους, άλλο εγκέφαλος..
Ο εγκέφαλος δεν είναι ο άρχων μας, λοιπόν.. εμείς είμαστε..και εμείς είμαστε επί της ουσίας Συνείδηση/Νους ..
Και όσο δεν θα ελέγχεις τον εγκέφαλό σου, θα ελέγχεσαι..
Επιλέγεις.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Αρχαία" Ελλάδα....
"Απεκαλείτο δε (η ψυχή) γλυκύ τέκνον του Διός...
Λέγει λοιπόν η Ψυχή...."Εν μέσω των διανοιών του πατρός κατοικώ εγώ η Ψυχή, που εμψυχώνω τα πάντα, με την θερμότητα. Διότι έθεσε τον μεν Νουν εντός της Ψυχής, την δε Ψυχήν εντός του οκνηρού σώματος, ημάς (το Νουν και την Ψυχή) εγκατέστησεν ο πατήρ των ανθρώπων και των θεών..." (Τα Ορφικά)
"Νέα" Ελλάδα...
"Όλο το σύνολο των πληροφοριών (Νους;/Συνείδηση) περιέχονται στο σύμπαν και εισερχόμενες στον κατάλληλο βιο-υπολογιστή (ανθρώπινο σώμα), μέσω της ενέργειας (Ψυχή;) - μπορούν να διαβαστούν.. πληροφορίες και ενέργεια (Νους και Ψυχή;) είναι η πραγματική μας φύση - ζούμε σε ένα matrix - και ο άνθρωπος οφείλει μέσω της γνώσης να καλλιεργεί την πνευματικότητά του προκειμένου να μπορέσει να διαβάσει τις πληροφορίες - να ενθυμηθεί" (Δανέζης) - (με ελεύθερη απόδοση)
Ελλάδα...
Μήπως η επιστήμη σήμερα αρχίζει να θυμάται (αποδεικνύοντας) αυτό που ο Ορφέας και οι πρόγονοί μας ήδη γνώριζαν;..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Διότι έθεσε τον μεν Νουν (Συνείδηση) εντός της Ψυχής..."...
Βιβλιογραφία και Πηγές από:
Ελληνική εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας, https://www.psychophill.gr